CCF20101004018

MG 8. Przedstawianie danych i gra ficzne oszacowanie błędu

MG 8. Przedstawianie danych i gra ficzne oszacowanie błędu

d)

Symbole jednostek miar piszemy z jednym odstępem (spacja) po mia-rze wielkości fizycznej; symbol jednostki miary nie jest skrótem, lecz wielkością, matematyczną i na jego oznaczenie używamy zazwyczaj pierwszej litery nazwy jednostki (są jednak wyjątki np. cd, mol, ILz). Symbole jednostek miar piszemy małymi literami, chyba że nazwa jednostki pochodzi od nazwiska np. A, N, llz, nazwy jednostek piszemy zawsze małą literą, np. amper (A), niulou (N), sekunda (s). Aby uniknąć pisania liczb z dużą liczbą zer dla określenia wartości znacznie większych i znacznie mniejszych niż jednostka podstawowa, wprowadza się ich wielokrotności lub podwielokrotności; są one jednostkami wtórnymi, wyraża się je przez dodanie do nazwy lub symbolu jednostki przedrostka lub jego symbolu wyrażającego odpowiedni mnożnik dziesiętny, przedrostek umieszcza się bezpośrednio przed nazwą jednostki (np. pikofarad), a jego symbol bezpośrednio przed symbolem jednostki (nie wolno stosować odstępów ani kresek) np. //.s, pisze się je tak jak jednostki drukiem prostym. Nie używa się przedrostków złożonych, nie należy więc pisać: /</xP a, pF, kMW j a GW. Wykładnik potęgi przy jednostce wtórnej odnosi się do ca-5 lej jednostki wraz z przedrostkiem np. cm² oznacza (0.01 m)², /rs^_!

! oznacza (tO^_Gs)^_1.

7) Mnożenie jednostek miar zapisujemy umieszczając między nimi podniesioną kropkę lub pozostawiając między nimi jeden odstęp (spację), np. m-s lub m s. Dzielenie jednostek zapisujemy w jednej z trzech postaci, np. m/s i m s^-1. Nie wolno stosować podwójnej kreski ułamkowej, np. tn/s/s należy zapisać m/s². W przypadku gdy w mianowniku występuje więcej niż jedna jednostka, wskazano jest stosowanie nawiasów lub ujemnych wykładników potęg, np. prawidłowy jest zapis lkg/(m-s) lub lkg ra~¹ s~¹. Powyższe zasady muszą być stosowane również przy tworzeniu zbiorów danych dowolnej postaci oraz przy ich graficznym przedstawianiu.

W przypadku gdy opracowanie jest przygotowane w postaci rękopisu, nic możemy stosować zasad wymienionych w punktach 1-3. Wielkości wektorowe oznaczamy wówczas pisząc nad ich symbolami strzałkę.

8.2. Tabelaryczne przedstawianie danych

¹ Tabelaryczne przedstawianie danych polega na zestawieniu ich w postaci I listy (np. wartości liczbowych) ułożonej w pewien uporządkowany sposób.

Uporządkowanie to ma. na celu przygotowanie danych do dalszej analizy nu-; merycznej bądź graficznej, ułatwiającej znalezienie związków między nimi,

a także stworzenie możliwości icli wykorzystania. Wyniki pomiarów bądź obliczeń przedstawione w postaci uporządkowanej listy ich wartości liczbowych noszą nazwę tabel lub tablic.

8.2.1. Zasady sporządzania tabel

Przy sporządzaniu tabel należy postępować zgodnie z poniżej podanymi

^zasadami.

|<a.żda tabela musi Ityę opięąjią., tzn. zgodnie z przyjętymi zwyczajami ;ią.(jję6c./ę,.zatnięs.zcząjuy,. i.JlCpr.inaęję.co.op.a^przedstawią. Jest to nagłówek tabeli. W nagłówku tabeli    .myszkujących,.^wfefcp-

^i,.9r.ąz,,p.p.dąę,i_lęji_l jeduosiJy. Jeżeli oznaczenia występujące w tabeli zostały wcześniej wyjaśnione w tekście, to nie musimy ich ponownie wyjaśniać, ale należy to zaznaczyć w nagłówku, zamieszczając odpowiednią uwagę, np. Qki94m$M&^W przypadku gdy w opracowaniu występuje kilka tabel z takimi samymi oznaczeniami, to nie musimy ich opisywać przy każdej tabeli. Wystarczy jeśli zostały wyjaśnione w pierwszej tabeli, w której występują. W następnych można wyjaśnienia te opuścić, ale wtedy w nagłówku należy zamieścić uwagę: Qbiaśnie.nia jak w tabeli.., W wyjątkowych przypadkach dodatkowe informacje można zamieszczać pod tabelą, należy jednak tego unikać.

Jeżeli w danym opracowaniu występuje więcej niż jedna tabela, to muszą one być _rp.9,n,u,|lięfió.w.ąp.ę,_J1.*jposób numeracji tabel jest zasadniczo dowolny, jod n ak £az przyjętego .sposobu, muśliny. przestrzegać w „caJyiu .opracowaniu,.

Przystępując, do układania tabel musimy zwracać uwagę na ich .przęj, pjysLpśm Jeżeli tabela zawiera dużo danych, w których jest się trudno zorientować, jej użyteczność jest mała. Dane zamieszczone w tabelach gf.ię-pu jgpiy w kojumnącJv W jednej kolumnie zamieszczamy dane lotyczące jednej wielkości fizycznej, jednej próbki lub np. uzyskane w jednym laboratorium czy też jedną metodą. Niezależnie od nagłówka tabeli każda kolumna powinna mieć swój i!,ągM.\y.ę]c» Jeżeli w nagłówku tabeli nie podajemy jednostek, to należy je podać w nagłówkach kolumn. Zazwyczaj w pierwszej kolumnie tabeli zamieszczamy liczbę porządkową, czyli numer wiersza. Jeżeli rezygnujemy z liczby porządkowej, to tę kolumnę po prostu opuszczamy. W następnej kolumnie zamieszczamy ^nijmmą.nięgajężiiy^j a. w następnych tabelaryzowane wielkości.

Jeżeli tabela pjg niic.ścj sie na jednej stronic_Ł to numerujemy poszczególne kolumny. Numery kolumn wpisujemy w wierszu poniżej nagłówków kolumn. Na następnych stronach nie zamieszczamy nagłówków kolumn, a jedynie ich numery.

W przypadku gdy danych jest niewiele, można sporządzać tabele w układzie poziomym, a nie w kolumnowym, np. tabela 3.1 w tym opracowaniu.