Gennep Obrz�dy przej�cia
7

* pozostawionymi kobietami. jeśli xaś łych warunków n»o przyjmują. nl»;

We CSO oicfi. Podobnie. jesil grupa wojowników szukających krwawej zerwę za s*o do obozowiska, odzto mieszka osoba, którą mają zamiar z obić. mianuj, cy lago obozu ofanjfą łm kilka kobiet. Jeśli najetttócy odbędą z nimi etosunefr. targ jest zakończony - akceptacja daru jeet znakiem przyjaźni. Przyjąć ktbo, i nadal szukać zemsty byłoby wielkim uchybianiem międzyplemlennym cfcfós (om*. W obu opisanych przykładach kopulacja jest bezsprzecznie aktem zjso»» czarka i roentyfikacjr współgrającym z innymi opisanymi przeze mnie gaz* ra^ obrzędami które są dowodem na to. Ze dla mieszkańców środkowej Aae

akt seksualny ma charakter magiczny, nie należy jednak do rytuałów ptodrzta W ten sam sposób można wytłumaczyć fakt. łż rytuały integracji z jakąt ądą noscią. którą łączą więzi religijne, wyrażają się często w aktach prostytucji bStk nej. Nie ma żadnej wątpliwość*, że prostytutki te są zarezerwowane dla oto/o jednak w tym przypadku słowo .obcy* należy rozumieć w sensie znacznie a&

szym - jako .niewtajemniczenr lub (bardziej precyzyjnie) „c». którzy nleąą znawcami bóstwa, z którym prostytutki są związane"³².

Rzeczą Interesującą byłoby także przyjrzenie się regułom, które tworzą jr» rokot przyjmowania obcych. Obcy otrzymuje często mieszkanie w ,ttn_; wspólnotowym* (przykładem takiego domu jest /apa na Madagaskarze). W a leżnoścr od danej społeczności jest to .dom młodzieńców*, .dom dojrzał,? mężczyzn* lub .dom wojowników’**. Obcy zostaje więc przyjęty ntetytedoąa łączności ogólnej, rłe do społeczności zamknięte/, która najlepiej odpowiadaj go osobistemu statusowi aktywnego i silnego mężczyzny. Ta forma gośonroo daje obcemu pewne prawa natury wojskowej, seksualnej « politycznej. Zwyca ten jest rozpowszechniony zwłaszcza w Indonezji, na wyspach Polinezji I w których regionach Afryki. Gdzie indziej obcemu oferuje się gościnę uwna króla lub u innej osoby noszącej znamię sacrum. W cywilizacjach Wschcó przyjmowanie obcych nabiera charakteru ściśle ekonomicznego (gości urmw cza się w karawanserajach. a starożytne rytuały włączenia zastępuje rózryi

formami danin i haraczu).

* Zob. BSdwin Spencer. Francis James Oli len. Tho Natiya Tribos of ConlraJ AiM

Om. London 1080. s_ 96.

* Zob. Edwin Słdney Hart land. ConcmmfnQ tho Rłto ot tho Tompto of Mytot*. w * thropofootomf Fwmoyn Prmaontod to Edward Bumott Ty/pr łn Honour of W* 7Bth Bfltm Ocśobmr 2. 1907 (proco zbiór ), Oxfo.rd 1907. s. 169-192. a także książki Jaoquatf»

^r Zob Arnold van Germep, Mythoo ot /óffondos cłAuS&alfo. Parts 1900. s ŁVWAI na lemat użyczania kab*oi w Australii zob. prace Baldwtna Spencera I Francisa Ja^a* Oilłana Tho Notom Tnboo of ContraJ AumtmHo, a. 74. 106. 106. 267 oraz The Nottłmn bom ot Coatrat Aumtrmstm, n 133-139.

foć'Hi‘e Oulaiw a. Jamesa Oeorge'a Frezera itp.

** Ala temat różnych form domów wspólnotowych i ich ewolucji cob. Bc burta. AftmrmAfmsoon und MÓnnorbOndo. Berlin 1902. s. 203—213.

Do lej pory traktowaliśmy obcego z punktu widzenia jednostek czy grup. z którymi wchodził w kontakt, Jednakże każdy obcy ma jakieś twoje wfaane miejsce. Nło mógłby z niego wyniszyó. gdyby wcześniej nie poddano qo obrzędom O charakterze odwrotnym do omawianych tu obrzędów włączono. Co więcej za każdym razem, gdy obcy opuszcza społeczność, do której zostaJ przyjęty, pawi-men. teoretycznie rzecz biorąc, zostać poddany rytuałom wyłączenia. W rzeczy samej, odnajdujemy tu doskonałą równowagę-rytuałom przybycia odpowiada-ją rytuały pożegnalne: odwiedziny, ostatnia wymiany podarków, wspólna biesiada. wypicie strzemiemego. życzenia, odprowadzanie, niekiedy nawet obrzędy ofiarno. Opisy takich ceremonl odnajdziemy w większości opowieści podróżników. Oto kilka przykładów.

Różne retigia, uwłaszcza muzułmańska. zawieraj wieio przepisów dotyczących podróżnych. Księgi hadts uraz księgi atóou* poświęcają Im cale rozdziały. (...) W Afryce Północnej leje się wodę pod nogi odjeżdżających. Kiedy w t902 roku opuszczaliśmy Mogador, by udnC się do Interioru, czfonok rodziny jednego z moich muzułmańskich towarzyszy wyszedł w chwili odjazdu przed twój dom I wylał wiadro wooy pod nogi Jego konia**.

Możliwe, że mamy tu do czynienia z rytuałem oczyszczenia kib rytuałem mającym na celu „zniszczenio przeszłych lub przyszłych uroków* (jak ifflzymuje Ed-mond Douttó za Jamesem George em Frazerem*j. Jednakże moim zdaniem jest to raczej rytuał wyłączenia, a podró2ny przechodząc przez rozlaną wodę. przekracza sztuczny Ru brkon. Tałde obrzędy wytaczema są powszechne na przykład w Chinach, gdy mandaryni zmieniają prowincję lub wyruszają w podróż*. Wyda-

*    Haois: krótkie opowiadanie lub informacje rełacjomęące stawę I czyny Mahometa (także jego towarzyszy) przekazana przez wiarygodnych świadków. HaiSsy zostały zebra-na. sprawdzono pod względem Stopnia wiarygodności i spisane w IX wieku. Stanowią (obok Koww) główno źródło zasad J popisów tofcgąno-prawnych Stanu

Adeb. proza arabska tk rżąca zarówno rozrywce, jak i dydaktyce. Pierwotnie Jemen ten oznaczał wychowanie, później (około IX wieku) także tetaurę z uwzględnieniem norm moralnych, wiadzy o języku, lewtune I historii, a także teotogl i prawie muaimaństam ^w Edmond Doutte Mwrtkoch. s.31.Ot.

*Zob: James Georga Frezer. The Gokfen Bough. s. 303. zob. także PhBp James HamJon Grterson. TheSSart TraOB. & 33-34: Cdwerd Ałeonder Weetermacck. 7heOr» ffh and Oetefcpmenf ot the Morał Mass. s> 6Ó9-604

*    JOady mandaryn jat w podróży, wszyscy miaszkańcy wytagają na drogę i stają w szeregu ów szeregzaczyna się u bramy miasta, przez którą będzie przechodzi, i ciągnie aśf trzy. cztery fotometry. Wszędzie stoją pięknie wypolerowane stt*y przystrojone jedwabiem i zastawiono konteuraml, Hoenmi oraz herbatą Każdy ustlujo choć na cłwdę mandaryna zatrzymać, zmusić, by usiadł I coś wypf | _| Najzabawnejsze ied to. że wezyscy chcą treec jakąś rzecz, która do mego naiezy Jedni zabierają mandarynowi buty, Inni czapkę, a jeszcze inni ptaszcz. ale natychmast dają mu w zamwn coś Innego, a

JodnoślW i grupy