Skan
47

Zakazana archeologia - ukryta htstona człowieka

ł*me aimralopiteki jako wyłącznie nazarmne wntr dwunożne, człekokształtne z wyjątkiem {łowy Jednak według badań S. Zuckrrmaiu i C. E Oxnarda austrakzpteUd byty bardziej nułpoksmhne Choć mogły poruszać aę na dwóch nogach na ziemi (po lewej), były takie stworzeniami o .nadrzewnym trybie życia, zdolnymi do wspinania avj, wykonywjnia różnych akrobatycznych mchów (po prawej) i być mozc zawieszania ciała na gałęziach drzew" Unikalna morfologia australupucków doprowadziła Zue* kernuuu i (huurda do odrzucenia poglądu, ze byty one przodkami człowieka Iluttrarje wykonała Miles Triplett

W 1973 roku Zuckcrman i Oxnard zaprezentowali refem na sympozjum 'towarzystwa Zoologicznego z Londynu Na zakończenie spotkania Zuckcrman dokonał ważnych spostrzeżeń: „Przez Uta, prawie sam, sprzeciwiałem się standardowo przyjmowanym opiniom na temat austrolopiteków - sam. to znaczy razem z moimi współpracownikami ze szkoły, którą założyłem w Birmingham - ale obawiam się, że odniosło to mały skutek. Głos wyższego autorytetu przemówił i jego przekaz w odpowiednim czasie włączono do podręczników na całym świecie".

Sytuacja ta nie uległa zmianie do dziś. Naukowcy posiadający odpowiedni autorytet w dziedzinie paleoaniropologii i wśród całej sjiołeczności naukowej zdołali utrzymać człekokształtny wizerunek austrakjpi teków. Obszerne i dobrze udokumentowane dowody zaprzeczające temu faworyzowanemu obrazowi pozostają na stronach specjalistycznych czasopism, gdzie mają mały wpływ na całe społeczeństwo, nawet na jego wykształconą część, lub są w ogóle nieznane szerszym kręgom społecznym.

Ciągle coś nowego z Afryki

267

Analizując wieloletnią kontrowersję odnośnie charakteru australopiteków. Oxnard napisał w 1984 roku: .W toczącym się niegdyś sporze o to czy istoty te były bardziej spokrewnione z małpami człekokształtnymi czy z ludźmi, opinia o ich człowieczeństwie zwyciężyła Rezultatem tego mogła być nie tylko porażka przeciwnych poglądów, lecz również usunięcie w niepamięć tej części dowodów. na których się one opierały. Jeśli tak się rzeczywiście suto, musi istnieć możliwość ponownego wydobycia na światło dzienne tej pozostałej części istniejących świadectw. Mogą one być bardziej zgodne z nowym wizerunkiem australopiteków. Mogą pomóc wykazać, że australopiteld ani nic przypominały afrykańskich małp człekokształtnych bądź łudzi, ani tez nie stanowiły pośredniego ogniwa między nimi, lecz byty całkowicie odmiennymi istotami".

Cała nasza książka porusza dokładnie ten sam problem. Pewne znaleziska zostały zapomniane i my sami odkryliśmy znaczne ilości takich materiałów, które dotyczą dziejów ludzkiego gatunku.

Podsumowując swoje ustalenia. Oxnard stwierdził: .Różne skamieniałości australopiteków są zwykle całkowicie odmienne zarówno od kości człowieka. jak i od afrykańskich małp człekokształtnych I_J. Rozpatrywane jako

jeden rodzą) stanowią mozaikę jedynych w swoim rodzaju cech. przypominających do pewnego stopnia cechy orangutana". Rozważając anatomiczną unikalność australopiteków. Oxnard powiedział: Jeżeli U ocena jest właściwa. trudno sądzić, by jakikolwiek australopitek należał do głównej lmu ewolucyjnej ludzkiego gatunku"

Pbdobnie jak Iaiuis i Richard Lcakey Oxnord uważał, że linia genealogiczna Homo była daleko bardziej starożytna niż pozwala na to standardowy scenariusz ewolucyjny. Uzasadniając tę opinię, zwrócił uwagę na skamieniałości, jakie wcześniej omawialiśmy: niemal ludzką kość skokową ER 813, datowaną na ponad 1,5 min lat. oraz kość ramienną z Kanapoi, być może sprzed co nąj-mniej 4 min lat. Na podstawie tych znalezisk Oxnard doszedł do wniosku, że rodzą) Homo ma przynajmniej 5 min lat. .Standardowe wyobrażenie o ewolucji człowieka - powiedział - musi zostać w dużym stopniu zmodyfikowane lub nawet odrzucone (...) należy wziąć pod uwagę nowe rozwiązania".

_nLucy ” w piasku z diatrybami⁵⁹

Mimo badań Oxnarda większość naukowców wdąż uważa, że australopiteki byty przodkami ludzkiego gaiunku. Jednym z tych uczonych jest Donald Jo-hanson, który studiował antropologię na UnKereity of Chicago pod kierunkiem E Clarka Howella. Jako miody ahsalwent uczelni, żądny poznania tąjników romantycznych poszukiwań skamieniałości hominidów, towarzyszy! Howdlo-wl w wyprawie do Afryki, pracując na stanowisku Orno w Etiopii.

^u Diatryba - przemówienie bądi utuOr literacki wyrażające zwykle pmteu lub krytykę. Jest tu aluzja da wspmmtunego pótnUj tytułu puiwmki Bcatleiów Lucy In lhc»ky«riih Piamamłi (Lucy nu niebie z duimenumi).