0002501

( 8 )

Ab.

tego; w tymże czasie niewiasta jedna rzuciwszy nań z wysoka sztukę młyńskiego kamienia, raniła go śmiertelnie. Abimelech niechcąc umierać z rąk niewieścich, kazał się dobić jednemu z swych żołnierzy, i w tym sposobie był on ukarany za swą złość, którą popełnił przeciw ojcu swemu, pomordowawszy okrutnie wspomnionych 70 swych braci. Bóg który go obrał za narzędzie swój zemsty przeciw domowi Gedeona, i przeciw Sichimitom za ich bałwochwalstwo i zabobonności, skarał i jego samego po dopełnieniu tego co zamierzył, dopuszczając mu umrzeć w bezbożności i rozpaczy. Jutlic. Cap. 8.

ABIRAM. Ojciec okazałości. Syn pierworodny HielazBetel. Jozue zrujnowawszy miasto Jericho, rzucił prze-kłęctwo przeciw temu, kloby się kusił podźwignąćgo z rozwalin. Ilicl z Betelu przedsięwziął wystawić na nowo Jericho po upłynionych około 130 lalach. Lecz zaraz przy zakładaniu fundamentów, utracił tego pierworodnego syna, a najmłodszego skoro wybudował bramy; a tak ziściło się rzeczone przeklęclwo. III. Iłcg. Cap. 46.

AB1R0N. Ojciec szemrzących. Syn Eliaba z pokolenia Ruben; on się o-bruszył z Korę i Datanem przeciw Mojżeszowi i Aaronowi chcąc mieć wpływ w zarządzaniu ludem, ale Bóg sam ukarał ich wyniosłość, i szemrania. Mojżesz przywiódł ich ażeby stawili się z kadzielnicami swemi w obliczu ołtarza, dla przekonania się czyli Bóg wybrał ich, albo innych do tego? Aliżci ziemia otworzywszy się pod ich nogami żywo ich pożarła wraz z namiotami i zbiorami onych. W tym samym czasie cudownie spuszczony ogień, w pe

Ab.

rzynę obrócił 250 ich wspólników. Surowa ta zemsta Boga, której on użył nad Ahironem i wspólnikami buntu jego, okazuje nam jak daleko on nienawidzi odszczepieństwa, a w powszechności wszelkiego oburzania się przeciw prawej zwierzchności i jak on jest gorliwy o utrzymanie prawa które do niego samego należy, powołując na usługi swego ołtarza tych, których mu się podoba. Przykład ten straszliwy, wskruś przerażać powinien zaufanych w sohie, którzy w doslojnościach kościelnych nic więcej nieuważ.ijąc jak tylko honory i użytki, odważają się zbliżać nic z innym powołaniem, jak lylkó nienasyconej chciwości, i wyniosłości nieograniczonej. Numer. Cap. 16.

ABISAG. Niewiadomość ojcowska. Panienka Sunamiticzka, rzadkiej urody, wybrana ona była jedynie do usługi Dawida w jego starości. Po śmierci króla tego, Adoniasz domagał się by ją mógł sobie zaślubić będącą jeszcze w panieństwie. Ale Salomon który wiedział, iż dla tego chciał on ją mieć żoną swoją, by sobie mógł przywłaszczyć koronę ojcowską, kazał go zabić. Hieronim św. uważa w Abisag panience urodziwej i czystej, wyobrażenie mądrości, która staje się jedyną i wierną towarzyszką starości człowieka sprawiedliwego. Człowiek albowiem w ostatnich wieku zgrzybiałego latach, ogołocony z wszelkich korzyści natury, sarnę mądrość, mice może wiernym towarzyszem, której z niczem niepotwnana piękność, słodkie obcowanie, i niewinne uciechy, wzmacniają i ożywiają duszę jego, a niedo-puszczają aby jej dokuczały zimna i o-słabienie ciała. III. Reg. Cap. 1.

ABISAJ. Dar ojcu. Syn ZuriiSar-wii siostry Dawida, był jednym z walecznych mężów swoich czasów. Pismo wspomina, iż on sam swą włócznią zabił 300 ludzi, odważnie przedsiębrał wielkie wyprawy, zawsze był pomocny i wierny Dawidowi, dla którego w walnych wyprawach okazał żywą i odważną gorliwość. W ten czas gdy Absa-lon podniósł bunt przeciw ojcu swemu, a Setnej złorzeczył Dawidowi, Abisaj rzekł do króla «za cóż len pies zde-» chły złorzeczy panu mojemu? pójdę i » utnę mu głowę. » Słowa te pełne zapału, podobne są do owych Piotra ś. który w podobnej okoliczności mówił do Chrystusa: » Panie azaż się nie porwiemy do miecza ? « 11. Reg. C. IG. v. 9.

ABIU. Ojciec mój. Syn Aarona, po-ehłoniony został z bratem swym Nada-beiu od ognia cudownie spuszczonego, przeto iż użył obcego ognia do kadzenia w przybytku Pańskim, zamiast co-by miał użyć ognia z ołtarza ofiar całopalenia. Ci dwaj bracia ukarani lak surowo z li zdrożność na pozor dość lekką, służą za przestrogę wierności i doki dności, której Bóg domaga się od ministrów ołtarza. Nadto uczą oni nas, że przeznaczony z urzędu do sprawowania rzeczy świętych , który nie powinien zbliżać się do ołtarza Pańskiego, tylko z ogniem miłości Boskiej; winnym staje się szkaradnego przestępstwa, jeżeli zbliżać odważa się z o-gniem obcym, czyli nieprzyzwoitym nieporządnych żądzy. Exod. Cap. 6.

ABNER. Światło ojca. Syn Nera, brat cioteczny i wódz wojska Saula, służył ten wojownik we wszelkich wyprawach z wszelką wiernością i odwagą.

Dyk. Bmr,, Tom I.

Po śmierci Sąula, Abner osadził na tronie Isboseta syna jego, któremu służył wiernie, aż do czasu w którym doznał od niego złego obejścia się z sobą, o to, że wziął do swego użycia drugiego rzędu żonę, po Saulu owdowiałą; w tedy dopiero udał się na usługi Dawida, któremu do poddania się nakłonił pierwsze osoby z ludu i na żądanie tegoż Dawida żonę jego Michol przywróci! mu, odebrawszy ją Phaltielowi. Ale Joab obawiając się znaczenia Ab-nera, zaprowadził go na ustronie dla pomówienia z nim sekretnie, gdzie zdradziecko zabił go, mszcząc się na nim śmierci swego brata Asaeła. Dawid zasmucony tern zabójstwem naznaczył powszechną żałobę za Ahnera , i wystawił mu grób wspaniały, na którym wyryto nadgrobek, który sam król ułożył. 1. Reg. Cap. 14.

ABRA, wyraz powszechny, oznaczający pannę uczciwą, czyli towarzyszkę jakowej zacnej Pani. Judith. Cap. 7.

ABRAM, nazwany potem Abraham to jest: Ojciec mnogiego ludu. Urodził się w Ur, mieście Glialdcjskiem, zThą-re ojca swego. W lat 130 jego wieku, a roku świata 2008. Thare czcił fałszywych bogów, ale Abraham powmlny głosowi prawego Boga stał się wiernym jego czcicielem, opuści! on swój kraj, razem z ojcem swoim, z Sarą żoną swoją i Lotem swym synowcem, zamieszkał w Haran mieście Mezopotamii. Po śmierci ojca swego udał się do Palestyny opanowanej od Chananejczyków, i osiadł na miejscu nazwanem Sichem. Bóg mu tam obiecał dać ten kraj za własny, i obdarzyć go hojnenii błogo-sławieństwy. Po niejakim czasie jego bawieni* się w tym kraju, nastąpił głód 2