0002801

5

DO KRÓLA.

Tu już wychwala króla na on czas w Persyej będącego, i zakon Mechmetów wywyższa, ludzkość, dobroć, naukę królewską szeroko wysławia.

Królu, gdy ty swój na mię wzrok udasz wesoły, Będę się zdał światłości mieć z słońcem na poły; Bowiem tym, którzy łaskę u monarchów mają, Więcćj czasem niźlijest, ludzie przyznawają.

PRZYCZYNA ZŁOŻENIA TEJ KSIĘGI.

Jednego czasu, na długiej nocy, przeszłych dni swoich sprawy rozmyślawałem, i wieku swego przeszłego marnie utraconego żałowałem, tak, aż też w skrytości serdeczne wejrzawszy, (jako owo mówią), serce jako kamień przekowałem, i te wiersze sam na się złożywszy, napisałem:

Jednem tchnieniem człowieku żywota się skraca,

Czas przeżyty nigdy już nazad się nie wraca,

I trudno kto w starości ma tego wetować,

W czćm się przez lat pięćdziesiąt nie umiał rachować. Smaczny sen na świtaniu bywa podróżnemu,

Lecz gdy się spóz'dzi, przykro iść w drogę samemu. Wiele tych, co w swym wieku począwszy budować, Niedokończonej prace odbieżeć musieli,

I drudzy, którym po nich przyszło następować, Tejże roboty potem dokonywać chcieli;

Ale jako i pierwszy ustali w tej mierze,

Bo żadna sprawa skutku bez Boga nie bierze.