0929DRUK00001734

322 ROZDZIAŁ VI,; tJST. 70

pada na wielkiem kole, okreśłonem przez geocentryozne położenie księżyca oiaz przez położenie gwiazdy, widzianej z punktu W, i że od tego ostatniego punktu przesunięte jest o kąt p w kierunku ku księżycowi.

Opierając się na powyższych uwagach, można v yznaezyc wpływ paralaksy miesięcznej na spólrzędne sferyczne gwiazdy.

Gdy w układzie ogólnym, którego biegunem jest punkt II, oznaczymy spólrzędne punktów K, G i (■}' odpowiednio przez P, Q, P> ⁽1 i P', <1% to wpływ paralaksy miesięcznej wyrazimy za pomocą wzorów, analogicznych do wzorów £129"') i (130^IV). Napiszmy we wzorze (152)

A

1

ti sin 1" ’ to jest

p = «-» Ti sin o,

i przybliżone wzory na paralaksę miesięczna w układzie ogólnym mają posta-ć

(15H

■p' — p = — a„ ti cos Q, sin (p — P) sec q,

q' — q = a_s ti [sin Q Cos q — cos Q sin q cos (jr> - P)\,    (154)

Wpływ paralaksy miesięcznej na spóli'zędne równikowe i ekliptyezne otrzymamy, podstawiając zamiast p i ą odpowiednio a i 3 lub X i j3. Gdy jeszcze oznaczymy przez ag i Bg goocentryczne wznoszenie proste i zboczenie księżyca, a przez £ i |3g geocentryczną długości i szerokoSć księżyca, to otrzymamy poszukiwane wzory

a' a = —a_z ti Cos Bg sin (a — ag) Sec 3,    (155)

3' — 3 = a_s ti [sin 3g cos 3 — oos 3g sin 3 cos (a - ag)], iljjB)

podobnie

•(157)

a' — X = — a>.i ti cos Łg sin (A — £) sec ,3,

[3' — [3 — a_z Ti [sin j3g cos [3 — cos j3g sin ₍3 cos (A — £)]. (158)