94291601

200

JAKÓB PARNAS

iest raczej większe- Pierwiastek z ciężaru drobinowego tlenu 32 = 5'66, grubość przeciętna ścianek między powietrzem płucnem a krwią wynosi co najwyżej 0‘004 mm. Stała dyfuzyi c oznaczona dla płuc żabich i dwutlenku węgla oraz bezwodnika azotowego (AjO), jest wyższą, aniżeli dla wody i wynosi 0T39, ciśnienie tlenu w pęcherzykach niechaj wynosi 107 mm. Hg., we krwi żylnej 37 mm. Hg- Różnica ciśnień największa zatem 70 mm. Hg., średnia 35 mm. Hg. Podstawiając te wartości, otrzymujemy

0,006756 cm"

_ 0,0239. 35. 0,139 ^v — 760. 5,66. 0,004 ~

Powierzchnia płuc wynosi u człowieka 900000 cm⁸, cała ilość (objętościowa) tlenu, która w minucie przez płuca do krwi dostać się może, równa się

6,756.10^—? 9.10* = 6083 cm⁸.

Zwykłe zużycie tlenu u człowieka wynosi 350 cm⁸ na minutę, najwyższe, dziesięciokrotność tej objętości: widzimy, że dyfuzya gazu poprzez płuca może największe zapotrzebowanie ciała pokryć w dwójnasób.

Jeżeli zużycie tlenu wynosi 350 cm⁸ na minutę, to w czasie tym przez cm⁸ powierzchni płuc przechodzić musi 0,00039 cm. tlenu. Obliczymy z powyższego wzoru różnicę ciśnień (P — P), która temu v odpowiada: znajdziemy

P. - Po

760. 5,66. 0,004. 0,00039

0J)239. 0,139-= ²’^{05 mm}‘ ^HS-średnia różnica wynosząca 2 mm. Hg. wystarcza już, ażeby ciału ludzkiemu w spoczynku dostarczyć potrzebnej objętości tlenu, odpowiada to ciśnieniu w pęcherzykach wyższemu o 4 mm. Hg. od ciśnienia we krwi żylnej. Rzeczywiście, jeszcze przy ciśnieniu płucnem tlenu, wynoszącem 45 mm. Hg. organizm w spoczynku jest dostatecznie w tlen zaopatrzony; przy pracy zaś i połączonem z nią większem zużyciu zachodzą objawy uduszenia, jak to z naszego zachunku przewidzieć można-

Analogiczne obliczenie wykazuje, że dla wydzielenia ze krwi do płuc normalnie produkowanych 300 cm⁸ dwutlenku węgla na minutę, różnica średnia ciśnień wynosić musi

Pa - Po =

760.6,62. 0,004. 0,0* 033 "0,555.1)439.

0,087 mm. Hg.

Tak łatwa dyfuzya sprowadza wspomniane już zupełne wyrównanie ciśnienia między krwią a powietrzem płucnem.