KSE9262 II L65

243

staroświecku opiece Wszechmocnego, w dniu 25 sierpnia, razem z wojskiem opuścił Bar, kierując pochód jego do ziemi nieraz już oldicie krwią Polaków skropionej, o której położeniu pokrótce namieuic wypada.

II.

Między dwiema i zekann Dniestrem i Prutem, z gór Karpackich wypływające#!, ciągnie się dosyć wązki pa* ziemi, który przy ujściu jednego w morze Czarne, drugiego do Dunaju znacznie się i oższerzając, ograniczony jest od południa korytem tej wielkiej rzeki i morzem Czarnem. Gałąź jedna Karpat, między źródłami Dnier-stiu i Prutu'ścieśniona, porzucając główny łańcuch gór macierzystych, wchodzi na tę ziefłii# i przedłuża się w ciąż ku morzu i Dunajowi, rozlewając z olm stron wielką łiczhę mniejszych rzek i strumieni, które nad brzegami Dunaju, tworzą wiele znacznych jezior otoczonych górami. Step rozległy zrzadka osiadły i gdzie niegdzie mniej-szemi rzekami najczęściej wysychującemi w iecie, przerżnięty, luli najeżony skalislemi górami, zajmował won-czas całą tę jirzeslrzeń, na której wałęsały się hordy Tatarów' Budziaku, i którą już wtenczas, nazvwano Bessa-rahią. Prut odgraniczał od niego dzisiejsze Multany, które w wieku XVII jeszcze wspólnie z dalszą ziemią Wołochami nazywano.

mógł przysługę dziejom naszym i literaturze wyśw.adczye, a so-j bie nie małą sławę pozyskać. Pierwszym jest u nas Świecki, który na kilku kartach w swoim opisie starożytnej Polski (wydanie 2gie t. II, str. 37 5), umieścił w Polskim języku, choć nader słabą wzmiankę o życiu tego wielkiego wodza. Dziś coraz więcej odkrywa się pnateryałów w różnych rękopisach i i aktach do tćj pracy, którą życzymy żeby się ktoś zajął jak najrychlej.