KSE9262 II L80

238

dwo szesnastu zostało, ciężko dwa razy postrzelony został. W rozerwanym fakirze zalirali Talarzy cztery działa, ppsiekłszy nieco piechoty, która się jednak mężnie broniła , a więcfj jeszcze popłoszonej czeladzi pojmawszy. Almady, kapitan Węgierskiej piechoty walcząc do ostatka, dwa razy ranny, z dwudziestu kilku ludźmi przebił się do obozu; Szeniherk zaś nad aimalą w tym samym taborze przełożony, po zniesieniu jego, sam nikogo już przy sobie memając, uszedł do okopów. Lepiej się naszym powodziło na lewem skrzydle, które nie z taką nawałą napadnięte było; i to usuwając się porządnie ku obozowi, dało. czas znękanym towarzyszom powrócenia do okopów'. Noc przerwała dalszą bitwę, dozwalając hetmanom obejrzeć się w' obozie, obrachować straty i do dalszej sposobić się obrony. Pomimo niepomyślnej walki, nie więcej jednak padło naszych jak 350, oprócz rannych i wziętej w niewolą czeladzi ( J). Stracono okroili dział, kilkanaście chorągwi; skai bne zaś wozy i kolasy tabor składające, klóre_flsię nieprzyjacielowi dostały i na które tak był chciwy, niewiele mu pożytku przyniosły, bo zamiast sprzętową gnojem naładowane były. Turków z Talarami, podług zeznania ich samych, przez te dwa dni do 3,500 zginęło, i kilka huńczukow dostało sic,- Polakom Tak się skończył dzień ten, który odknł wodzom Polskim i całemu wojsku trudne jego położeme, w pośród okolicy poz-

(1) Kiektóre spólczesne opowiadania, jak np. w liście, wyżój cnotach przytoczonym, rotmistrza S. T. do Zamojskiego wojewody Kijowskiego, podnoszą liczbę zabitych do 300. Pismo pod tytułem Wołoskie dzieye w Bibliotece Starożytnej Wójcickiego u-mieszczone, utrzymuje, że legio w tej bitwie Polaków na 2600, czego jednakże przypuścić ni^upodobna, mając wzgląd na wszystkie inne współczesne relacye i podania historyków, chyba że w tćj liczbie, prócz wojska, i czeladź obozowa się mieści, albo że i ranni są policzeni.