KSE9262 II L25

303

że plemienia Mansuiogli i dowódzca Nogajów, nako-niec Kanlemir (eo znaczy krwatee żelazo), z całym rodem Mansuroglów (I). Z lakierni sifcuni przeszedł Iskiender-pasza rzekę Prut w blizkości JasS« gdzie był obóz Polski,* udając się ku Dniestrowi. Chyży r-pasza dowodził przednią strażą, a Iskiender-pasza przy odgłosie trąb i kotłów szjkował Wojska swój etui o boju. Na prawem skrzydle* siał Jussuf bejlerbej Rmnilski, a przed nim Dewlet-Giraj sułtan z Tatarami, z lewego skrzydła sandżak Nikopolski i Kantemir Mirza z Nogajami, i nareszcie Iskiender-pasza z pancernemi we środku Michalogli posunąwszy się za nadto odważnie naprzód, wpadł w⁷ wielkie niebezpieczeństwo: Mubam-med zatem co go zwano sarmsak, nie czekają'#: rozkazu serdara, porwał buławę . poprowadził pięćset śmiałków dla odbii ia Miclialoglego, -co mu się też udało. Za powTÓtem wyrzucał mu serdar, że bez rozkazu posunął się naprzód, ale odpowiedzi Czosnkożercy^: tak były gryzące jak przezwisko jego (2); serdar więc łagodził go pocblelmemi słowy. Nazajutrz w sobotę (20 września r. 1620) przyszło do walnej bitwy. Kior-Hussejn pasza przednią straż prowadził, za nim postępował Michalogli. Iskiender-pasza wmawiał książęciu Dewlet-Giraj żeby jako jedyny potomek szczepu Dżyn-giz-hana, nienarażając się na niebezpieczeństwo, przesiał na dowództwie tylnej straży. Odpowiedział na to Dewlet-Giraj, że owszem wielki wezyr jako najwyższy dowódzea i tak wysoki dostojnik, spokojnie stać musi. To wzajemne ubieganie się o czynne należenie do boju, skończyło się na tein, ze książę zaklął się, iż skoro mu wezyr nie pozwoli na nieprzyjaciela uderzyć, natychmiast z Tatarami obóz opuści (3). Wtenczas

(1)    Kaima str. 33 0, wylicza innych jeszcze wodzów Nogajskich to jest: Urak-Mirza, Selman-szach, Tnaiet-szach, "Weli-szach. Ob.

I także Peczewi.

(2)    Kaima, str. 331.

(3)    Id. ibid.