KSE9262 II L66

i po czesku, a nawel meznając podobno dzieła, tylko ze słuchu, rozumieją że wprzódy w lym języku wyszedł r.iż po polsku. Ale przeczytawszy Panosze mniemanie to upaść musi. Co do lego żeby na język czesk. przełożone być miało, i o leni godzi się powątpiewać. bo z jakiegoż względu mogłoby treścią swą zajmować Czechów?

Niezapomniał Paprocki i o Królach Polskich, których wizerunki i napisy do nich. zacząwszy od Lecha aż do Iłen-iw ka włącznie umieszcza, niezbyt pochlebnie mówiąc o o-statnim. Ale to wszystko, równii jak wiersze o Wojewodach Wołoskich i Mullamkich, niema żadnego teraz interesu. Postaci nawet Królów są raczej Rzymskim cesarzom w łaściw sze. Praw i i o tych nawet jeszcze Bartosz Paprocki, choć wizerunków me kładliwą ale już to nas zająć dziś nie może. Jak zaś długo jeszcze ich w ychwala? i tego na nieszczęście czytelnikom opowiedzieć uiepotrafiemy, ho w szacownym exemplarzu Panoszy, kiory mamy przed sobą, niema kart końcowych. Bruk nie ich zaś przynajmniej sześć, podług wyliczenia Bentkowskiego, który naznacza stronic 253. Dodamy tylko jeszcze, że język jak we wszystkich pismach Paprockiego, clioc nie jest tak nawet ogładzony jak w Bielskim, wszakże dósyć jest czysty: a sama treść Panoszy pod względem dążności i obywatelskich przestróg tu i ów dzie spółhracióm podany cli. nie jest bez zaleó Na-szem zdaniem jest to pewien rodzaj Herbarza, w którym może więcej znajdzie się do czytania, niż w pracy podobnego rodzaju Wacława Potockiego, i jednego i drugiego niefortunne wiersze na bok odłożywszy.

Do tej Bibliografii Panoszy, klórąśmy po raz pierwszy v Bibliolece Warszaw skiej (rok 18T. 11. sir. C03) umieścili. dodamy parę uwag, jakie nam przyszły na mysi po przeczytaniu tego, co o Paprockim i o tein samem piśmie jego. Wiszniewski i Maciejowski pow ledzieli. Pierwszy, za