B574 8
17

GRZYBICA DROBNOZARODNIKOWA ANDONINA 105

Wstrzykiwania powtarza się zależnie od odczynów ogólnych (wysokie podniesienia ciepłoty) co 4—7 dni, a otrzymane wyniki (MAYER, MULLER. SCHE-DLER i in.) są zachęcające. W podobny sposób zaczęto stosować wstrzykiwania mleka śródmiąższowo w dawkach 3—10 cm³ co kilka dni i otrzymywano również dobre wyniki (KkAUS, aNTONI, RESSE i in.). Osobiście mogę potwierdzić korzystne działanie wstrzykiwać tak terpentyny, jak i mleka w przypadkach głębokiej grzybicy strzygącej. Odczyn, powstający po tych wstrzykiwaniach, tłumaczono dostawaniem się do ustroju wprowadzonego pa-renterahne białka lub koloidu. nÓWENFELD i PULAY objaśniają działanie tego sposobu leczenia jako pobudzające odczyn zapalny i wywołujące gorączkę, — mleko działa w tym razie nieswoiście przez drażnienie plazmy.

Wreszcie należy wspomnieć, że zapoczątkowano już w celu leczniczym śródskórne wstrzykiwania trichofityny (BRUCK i KUSUNOGI), dotąd jeszcze w małym zakresie, gdyż nieliczne tylko odmiany grzyba mają własność wytwarzania w tych sprawach chorobnych alergji w skórze. W ostatnich latach mnożą się próby z tym sposobem leczenia; jedni jak SCHOLZ, ROZSA-VÓLGYI zalecają wstrzykiwania trichofityny w skórę (intracutan), w ogniska chorobowe w celach rozpoznawczych lub leczniczych, inni, jak STRASSBERG, — podskórnie.

Wreszcie z metod, podanych w ostatnich czasach, należy wymienić wstrzykiwania 40% rozczynu urotropiny dożylnie (SACHS. 1919), które zachwalają FISCHER i WEINSTEIN (1921). Pierwszy używał obok nich miejscowo wstrzykiwać trichofityny, drudzy zaś autorowie — wody utlenionej, a następnie pendzlowania nalewką jodową, jakoteż stosowania maści z tlenkiem rtęciowym żółtym, celem wywołania drażnienia przez połączenie jodu z rtęcią,

Do metod ogólnych należą wreszcie: zalecane przez RAVAU7A (1921), wlewai a śródżylne płynu LUGOLA (1—5 cm³ w 5—15 cm³ wody co 2—3 dni) i KREBSA (1920), użycie stapharu (wielowartościowa szczepionka gronkowcowa).

Leczenie grzybicy paznokci, zarówno wywołanej woszczyną jak i grzybem strzygącym, iest trudne i uciążliwe W przypadkach świeżych usuwa się, ile możności, części zakażone nożykiem lub nożyczkami, najłatwiej po rozmiękczeniu miąższu paznokcia przez wysmarowanie rozczynem ługu potasowego (10—30%) albo kąpanie w słabym roztworze tegoż (2—3°/o). Następnie stosuje się różne środki odkażające: nalewkę jodową, eterowy rozczyn chry-zarobiny (5%), pyrogalolu (10%), wyskokowy rozczyn sublimatu (1%), wreszcie rozczyn jodu (1) w jodku potasu (2 : 100). Do rozmiękczania miąższu paznokcia radzą niektórzy autorowie noszeni* stale gumowych palców.

W przypadkach długotrwałych takie postępowanie zawodz najczęściej i wtedy musimy się uciekać do usunięcia chorego paznokcia zabiegiem krwawym, albo też przez wywołanie zapalenia podstawy paznokcia zapomocą stosowania oleju pyrogalusowego (1 cz. oliwy +1 cz. kwasi i pyrogalusowego).