B574 818

204

ADAM KARWOWSKI

Zapalenie sromu leczy się okładami, względnie pastą cynkową i pudrem.

W ten sposób łagodniejsze postaci mogą ustąpić po 6—8 tygodniach.

Zazwyczaj jednak sprawa jest uporczywsza, mianowicie wskutek zajęcia szyjki i macicy.

Tutaj trzeba postępować nader ostrożnie, dążąc z jednej strony do zabicia gonokoków, ale unikając z drugiej podrażnień, mogących prowadzić do powikłań w przypadkach macicznych. Jeśli więc mimo płókania i tamponów zarazki nie ustępują z szyjki, należy stosować leczenie wewnątrzszyjkowe. Uskutecznia się to w rozmaity sposób. Albo się pendzluje codziennie lub co 2-gi dzień kanał szyjki wacikiem, osadzonym na sondzie Playfaira lub Saengera i umoczonym w 2—4°/o roztworu protargolu, 2% azotanu srebra, 1% albarginy. Lub też zakłada się gazę, umaczaną w 6% maści protargolo-wej, wzgl. pręciki z 2—5°/o protargolem. MENGE stosował sondy z formaliną. Z wielką ostrożnością można stosować wstrzykiwanie strzykawką Brauna, 2%-go roztworu arg. nitr. do szyjki. W razie zapalenia błony śluzowej macicy można stosować ze zwiększoną ostrożnością te same zabiegi i do wnętrza macicy, przerywając je jednak natychmiast w razie podrażnienia. Rozumie się, że po tych zabiegach chore muszą pozostać w łóżku.

Niestety wszystkie te metody często zawodzą, szczególniej u prostytutek. Należy więc próbować także ogólnego leczenia szczepionkami, wzgl. pozawewnętrznego stosowania aolanu, mleka i t. d., terpentyny, kolar-golu, oraz gorących naparzań na brzuch. W pewnej części przypadków widziałem od tego leczenia przyśpieszenie znikania gonokoków.

Wogóle wiewiór u kobiet z chwilą przejścia na macicę i przydatki, staje się jedną z najtrudniejszych do leczenia chorób.

Wyleczenie można stwierdzić dopiero, jeżeli po przerwaniu wszelkiego leczenia cały szereg (najmniej 5) badań na gonokoki da wynik ujemny, oraz jeśli po kilku miesiączkach gonokoki się nie pojawią.

Powikłania ze strony przydatków wymagają leczenia ginekologicznego.

III. WIEWIÓR U DZIECI

Zakażenie u dzieci następuje najczęściej wskutek spania ich w łóżku z chorymi rodzicami, używania wspólnych nocników i t. d., rzadziej wskutek zgwałcenia.

U chłopców stosuje się wstrzykiwanie, jak u dorosłych, słabszemi roz-czynami.

U dziewcząt leczy się naprzód zapalenia sromu okładami z octanu glino-wego, rumianku lub pudrem i pastą oraz zakładaniem między wargi waty z l°/o protargolem. Potem zaleca się płókanie 2 razy dziennie pochwy zapo-mocą kobiecego cewnika rozczynem 0,5—1% protargolu, azotanem srebra