B574 8
94

180

ADAM KARWOWSKI

Metoda 2-szkIankowa Thompsona. Chory, którego należy pouczyć, że powinien zatrzymać mocz przez kilka (4—5) godzin przed odwiedzeniem lekarza, albo wogóle przyjść do n.ego z rana z nocną uryną, zebraną w pęcherzu, oddaje mocz do 2 szklanek po kolei.

Jeśli tylko przednia cewka jest zajęta, to czysty mocz, płynący z pęcherza, przemywając przednią cewkę z ropy, wypłukuje ją i zabiera ją ze sobą w postaci mętów i nitek. Druga zaś porcja, przechodząc przez oczyszczoną cewkę, jest czysta. Gdy jednak zapalenie umiejscowią się w tyle, ropa w czasie przepełnienia pęcherza i połączonego z tern rozdęcia tylnej cewki dostaje się do pęcherza, gdzie osiada na spodzie i razem z moczem spływa do drugiej szklanki, wywołując w tejże zmętnienie.

To też w tych wypadkach mimo zapalenia tylnej cewki II porcja za dnia może nie być mętna, bo pęcherz nie dochodzi do tak silnego rozdęcia i rozciągnięcia tylnej cewki. Ta różnica rannego i dziennego moczu jest znamienna dla rozpoznania zapalenia tylnej części cewki moczowej. Jeśli zajęty jest także pęcherz, to II porcja zawsze jest mętna, a nawet nieraz mętniejsza od 1.

Dokładniejszą jednak jest próba trzy szklanko w a Jadassohna.

Stosuje się ją w ten sposób, że przed oddaniem moczu doprowadza się cewnik elastyczny aż do zwieracza zewnętrznego i przepłukuje s.ę go zimną wodą (by się zwieracz skurczył), dopóki nie zacznie odpływać czysta woda (3—4 strzykawek). Przytem pierwszą strzykawkę wpuszcza się pod dość siinem ciśnieniem, by m.ęsień odruchowo się zamknął. Podczas płókania ściska się i puszcza ujście cewki, aby płyn (2°/o roztwór kwasu borowego, roztwór Hydrargyri oxycyanati 1 : 10.000) dobrze cewkę wypełnił. U chorych bardzo wrażliwych można wypłókanie wykonać także strzykawką pęcherzową z nasadką gumową.

Po wypłókaniu chory oddaje mocz dc dwóch innych szklanek (do 1-ej zebrano opłó-czyny). Jeśli w szklankach tych znajdują się nitki, to są dowodem zapalenia tylnej cewki wzgl. pęcherza. Dla pewność można dodać do cieczy przepłókującej parę kropel błękitu metylenowego, który zabarwia nitki części przedniej.

Metoda ta wymaga jednak dużo zachodu; w praktyce przeważnie wystarcza, jeśli chory odda mocz do 3 szklanek, przyczem ieśl schorzeniu uległa tylko przednia cewka, to 2-a i 3-a szklanka pozostają czyste.

Fosfaturja. Podczas badania moczu należy zwrócić uwagę na jeden szczegół, mogący wywołać pomyłkę w rozpoznaniu. Mianowicie zdarza się często, że wszystkie porcje moczu są mętne, iak: gdyby zmieszane z mlekiem Niedoświadczony rozpoznaje od razu zapalenie pęcherza i t. d. Tymczasem skoro się do moczu doleje kilka kropel kwasu octowego, mocz nagle się wyjaśnia, męty znikają. To wyjaśnienie się moczu wskazuje na fosfaturję, t. j. na n-lerozpuszczone fosforany (fosforan wapniowy i inne) i węglan wapnia, który rozpuszcza się nawet z szumem wytwarzającego się gazu.

Fosfaturja powstaje nierzadko w razie dłuższego wstrzymywania się od kwasów w nadmiernej diecie jarskiej, po piciu wód alkalicznych, wreszcie podczas długo trwającego przewlekłego wiewióra i połączonej z tern neurastenji. Być może również, że i zasadowa wydzielina sterczu ma pewien wpływ na fosfaturję. Kryształki fosforanu wapniowego, widoczne pod mikroskopem w osadzie, mogą wywołać w tylnej cewce przykre palenie i parciej co może dać powód do mylnego rozpoznania zapalenia.

2) WIEWIÓR TYLNF.J CEWKI

Gdy gonokok dostaną się do tylnej cewki, wywołują takie samo ropne zapalenie, co w przedniej. Wyraża się to nowemi dolegliwościami, mianowicie chorzy, którzy już mało je odczuwali, nagle zaczynają się skarżyć na przykre parcie moczu, występujące nieraz co pół godziny. Przytem mają uczucie łechtania i palenia w części między odbytem a jądrami Wskutek zaciskani i