B574 8
96

182 ADAM KARWOWSKI

Objawy wiewióra przewlekłego. Wyciek zwykle śluzowaty, czasem śluzawo - ropny pokazuje się główr.ie z rana („Goutte militaire", „Guten-morgtntropfen"). Mocz jest albo lekko zmętniały, albo czysty, ale zawierający znamienne nitki, których odróżniamy kilka rodzajów. Jedne długie, z pałecz-kowatemi zgrubieniami, ciągnące się śluzowato (leukocyty, nabłonki, włóknik), drugie kruche, krótkie, jakby z wapna się składające, ciężkością swą opadające na spód szklanki (przeważnie leukocyty); następnie w czystym zazwyczaj zupełnie moczu — maleńkie przecinkowate, w których ku wielkiemu zdumieniu badającego znajdują się najczęściej liczne gonokoki. Są to odlewy gruczołków z części śluzowej. Wreszcie płateczki cienkie, przejrzyste, łuskowate, składające sie wyłącznie z nabłonków (po części jako skutek złuszczających lekarstw).

Wiewiór przewlekły przedniej części cewki moczowej nie sprawia choremu dolegliwości, natomiast w razie zajęcia tylnej części rozwijają się nieraz objawy nagłego parcia na mocz i niemiłego uczucia swędzenia w okolicy kiszki odchodowej, a nawet częste zmazy nocne, osłabiające chorych i prowadzące nieraz do wycieku z gruczołu krokowego, a czasem do osłabienia sprawności płciowej. Jeśli siedzibą zapaleń’ i jest w tych przypadkach wzgórek nasienny (caput gallinaginis), to po dłuższem trwaniu, a także po zbyt polipragmatycznem leczeniu wytwarza się nieraz neurastenja płciowa i stan Hipochondryczny. Chory ^:esi przygnębiony, skarży się na bóle w krzyżu, pa-lenie w cewce tylnej, osłabienie i t. d. i nieraz najróżniejsze inne objawy, niezależne od wiewióra, łączy ze swoją chorobą, dręczy siebie i lekarza. Ale i w zwykłem, nietryprowem zapaleniu nieżytowem tylnej cewki (po nadużyciach płciowych i t. p.) wytwarzają się podobne stany, które są prawdziwą crux medirorum, bo nie można choremu wytłumaczyć, że po usunięciu gono-koków lub wobec ich braku sprawa nie przedstawia się tak groźnie.

Nacieki. Wiewiór przewlekły, jak już wspomniałem, nie ogranicza się do błony śluzowej, ale wnika w głąb w tkankę łączną i tam tworzy, mianowicie w okolicy gruczołków, jędrne nacieki, które można wyczuć zgłębnikiem oliwkowym jako opór, o który zgłębnik się zahacza. Palcem zaś czuje się guzki wielkości ziarna prosa do grochu. Inne nacieki są więcej płaskie, rozlane. Po pewnym czasie nacieki zamieniają się w blizny i wtedy wieksze przestrzenie błony śluzowej, albo też ograniczone miejsca przedstawiają się jako twarda tkanka bliznowata. Wskutek tego wytwarzają się zwężenia i skręcenia światła cewki, nieraz tak znaczne, że mocz z trudem może się przez nie przecisnąć, a najcieńszy zgłębnik nie może sobie znaleźć drogi Lada zapalenie może - wywołać takie obrzmienie zwężenia, że może nastąpić zupełne zatrzymanie moczu i po bezskutecznych próbach cewnikowania trzeba się wtedy uciec do nakłucia pęcherza.

Obecnie te zwężenia zdarzaią się rzadziej dzięk. stosowaniu środków bakte-rjobójczych. Dawniej zaś, gdy tylko s.lnemi lekami ściągającemi starano się o zmniejszenie wycieku, zwężenia należały do bardzo zwykłych następstw rzeżączki