B574 8
97

WIEWIÓR 183

Anatomja patologiczna. W ostrym wiewiórze śluzówka cewki jest roz-pulchniona, nabrzmiała, gruczołki są również w stanie zapalnym. Już bardzo wcześnie śluzówka ulega silnemu nacieków: zapalnemu, przyczem obizękłe nabłonki doznają obluźnienia; naciek obejmuje także tkankę podśluzową.

W przewlekłym wiewiórze stan zapalny nie obejmuje całej śluzówki, lecz ogranicza się do niektórych je, części. Widać w tkance łącznej silny naciek zapalny, nabłonki wałeczkowate ustępują mieisca nabłonkom bruko-watym, których górne warstwy ulegają zrogowaceniu, skoro naciek zamień-się w bliznę. Te nacieki mogą też sięgać głęboko wokoło gruczołów oraz łagiewki sterczowej (ułriculus) i ujścia przewodów nasiennych i powodować tam przez utworzenie blizn ich zaciśnięcie i niedrożność.

Rozpoznanie. W każdym wycieku z cewki jedynie miarodajne jest b a-danie mikroskopowe. Kto chce leczyć wiewióra bez mikroskopu, naraża chorego na wielkie szkody, a siebie na zarzut niesumienności. Z samego bo-w iem wyglądu ropy nie można wyciągnąć żadnego pewnego wniosku. Najsilniejszy wyciek ropny może być objawem zwykłego nieżytu, odwrotnie, odrobina śluzu może zawierać niezliczone gonokoki. Tak samo mimo zupełnie czystego moczu, zawierającego tylko minjaturowe pałeczki (odlewy gruczołów), i w tych pałeczkach znajdować się mogą liczne dwoinki. Ponieważ zaś leczenie i rokowanie w zwyczajnym nieżycie urazowym lub pasorzytniczym wymaga zupełnie innych, a nieraz wprost przeszkadzających leczeniu właściwego trypra środków, przeto n ezbędne jest ścisłe rozpoznanie, z jakim rodzajem wycieku mamy do czynienia.

Świeży wyciek w wiewiórze składa się prawię wyłącznie z białych ciałek krwi, wśród których odznaczają się ciemniejszem zabarwieniem znar.uennie ugrupowane gonokoki, t. j. w grupach obok luźno leżących jąder lub w samych leukocytach. Tu i ówdzie widać też komórki tuczne. Nieliczne komórki eozy-nochlonne znajdują się częściej w wiewiórze tylnej części cewki (NEISSER). JOSEPH i POLANO stwierdzili, że komórki te staja w pewnem przeciwieństwie do liczby gonokoków, a brak ich (BETTM/NN) w >nnych nieżytach cewki.

Pojawienie się leukocytów jednojądrzastych według PAPPENHEIMA oznacza późniejszy okres trypra, w którym zaczynają się tworzyć nacieki. Według mych doświadczeń leukocyty jednoiądrzaste wskazują na zbliżający się okres gojenia, gdy tymczasem utrzymywanie się leukocytów v elojądrzastych, mianowicie w postaci poszarpanej z nielicznemi gonokokami, świadczy o welkiej jadowitości i uporczywości gonokoków.

Pewne trudności w rozpoznaniu drobnowidowem sprawiają przypadki mieszane, w których prócz gonokoków są jeszcze inne pasorzytj. (Widuje się je często w przypadkach spodziectwa, w których] cewka stoi otworem dla zewnętrznych pasorzytów). Są to zwykłe przypadki z niezbyt obfitym wyciekiem, przy silnem bowiem ropieniu gonokoki występują w „czystej hodowli". W mieszaninie rożnych kokow trudno sie nieraz zorjentować i dlatego trzeba