Magazyn6201

188

FINLANDJA — FIRMA

Umiarkowana reforma rolna (lex Kallio 14. X. 1922 r.) doprowadziła do powiększenia obszaru gruntów uprawnych i przyczyniła się do powstania 130000 nowych gospodarstw. Obecnie około 400 000 rodzin na 3,6 miljona ludności posiada własność rolną o przeważającym typie gospodarstwa wielko-chłopskiego.

Twórca reformy rolnej, wódz agrarju-szów Kallio, powołany został w lutym 193,7 r. na stanowisko Prezydenta Rzeczypospolitej.

W polityce zagranicznej F. nie wybrała dotychczas zdecydowanej linji postępowania. Z państwami bałtyckiemi (Polska — Łotwa — Estonja) łączy ją wspólna potrzeba obrony przed niebezpieczeństwem ze Wschodu. Tradycje historyczne i podobieństwa kulturalne i gospodarcze każą zaliczać F. raczej do grupy państw skandynawskich. Uczucia wdzięczności za okazaną w ciężkiej chwili pomoc są do dziś dnia źródłem sym-patyj niemieckich, zwłaszcza na prawicy zarówno szwedzkiej, jak i fińskiej. Dość popularne wreszcie są tendencje do utrzymania F. jako państwa neutralnego.

Wskutek tych rozbieżności nie dały rezultatu liczne konferencje państw bałtyckich — układ polityczny warszawski z r. 1922, podpisany przez finlandzkiego ministra spraw zagranicznych Holstiego, został przez sejm finlandzki odrzucony. Wizyta ministra Holstiego w Moskwie (luty 1937 r.) świadczy o szukaniu modus vivendi ze wschodnim sąsiadem. Zwołana do Helsing-forsu na maj 1937 ^r- konferencja ministrów spraw zagranicznych państw skandynawskich wydaje się krokiem naprzód na drodze zbliżenia t. zw. państw nordyckich t. j. skandynawskich i bałtyckich, związanych wspólnym interesem utrzymania i obrony wolności morza Bałtyckiego.

Literatura : Kamieniecki W.: Polska nad Bałtykiem. Toruń 1934. — Monfort H. de: Lts nouwauz itats de la Baltięue. Parts W33. ~ Perret J. L.: La Finlande. Parts 1930. — Pusta C.s Le statut juridique de la mer Baltique. Paris 1933. — Wasilewski L.: Finlandja. Kraków 1925.

Witold Kamieniecki.

Firma.

F. (Firma, nom commercial, raison de commerce lub raison sociale) jest to nazwa, pod którą kupiec pojedyńczy lub spółka handlowa prowadzą przedsiębiorstwo. F. jest nazwiskiem handlowem kupca; symbolizuje ona przedsiębiorstwo i jego właściciela, wyobraża cechy charakterystyczne przedsiębiorstwa i zdolność kredytową kupca; indywidualizuje przedsiębiorstwo, odróżniając jedno od drugiego, dlatego też w mowie potocznej mówi się metaforycznie

0    f., jako o przedsiębiorstwie, które f. ma oznaczać, lub personifikując ją, podnosi się ją do godności właścicielki przedsiębiorstwa lub też przenosi się na nią wszystkie zalety lub wady przedsiębiorstwa, mówiąc: dobra, solidna lub zła firma. Termin f. pochodzi od wyrazu łac. firmare, co znaczy nadawać dokumentowi moc przez podpis własnoręczny F., będąc ściśle związana z przedsiębiorstwem, pozostawać może czasem bez żadnej zmiany, pomimo zmiany właściciela przedsiębiorstwa, z tego powodu można ją uważać za nazwę przedsiębiorstwa, za oznaczenie, indywidualizujące przedsiębiorstwo, w odróżnieniu od nazwy zakładu, uwidocznionej zwykle na szyldzie (nom-enseigne). F. jest instytucją czysto kupiecką, handlową, przeto niewłaściwe jest dodawanie do wyrazu „firma przymiotnika „handlowa". Jest ona koniecznością życia handlowego, jest wywołana potrzebą utrzymania dla przedsiębiorstwa, wraz z jego stosunkami, jednej i tej samej nazwy, pomimo zmiany właściciela. — Pierwotnie f. posiadały tylko spółki — datuje się to od średniowiecza włoskiego; f. kupców pojedyńczych są względnie niedawnego pochodzenia (we Francji f. kupca pojedyńczego prawnie uregulowana dotąd nie jest).

Według prawa polskiego (Kodeks handlowy z r. JQ34, art. 26 do 38) kupcy nie-rejestrowani nie są obowiązani ani zgłaszać fiim do rejestru, ani wogóle nie mają prawa posiadania firmy i w swoich czynnościach handlowych powinni używać własnego imienia i nazwiska. F. jest nazwą, po i którą kupiec rejestrowy prowadzi przedsiębiorstwo; kupiec może pozywać

1    być pozywany pod f.

Prawo firmowe opiera się na trzech zasadach: 1) prawdziwości, 2) ciągłości i 3) wyłączności. Zasada prawdziwości wymaga, by f. była prawdziwa, t. j., by jej brzmienie wskazywało, kto jest właścicielem przedsiębiorstwa i by wogóle pawdziwie wskazywało stosunki przedsiębiorstwa; dlatego też kupiec pojedyńczy, zakładając przedsiębiorstwo, powinien utworzyć f. ze swego nazwiska i przynajmniej pierwszej litery imienia; nie może używać