B574 829

WRZÓD WENERYCZNY 215

drach, wzgórku łonowym, palcach trwają dłużej i leczą się trudniej, aniżeli umiejscowione na organach płciowych (E. BRUNER).

Stosunek szankrów, umiejscowionych na organach płciowych, do umiejscowionych na innych częściach ciała podają statystyki, jak 50:1. Sądzę, że stosunek ten u nas jest mniejszy, t. j. że szankry na skórze poza narządem płciowym spotykamy daleko rzadziej

Szankry są same przez się zawsze bolesne, nieco mniej w odpowiedniem leczeniu i czystości. Duże dolegliwości sprawiają zazwyczaj szankry żrące, pełzające i występujące w otworze stolcowym.

Typowe szankry nie przedstawiają trudności dla rozpoznania; na organach płciowych występuje jednak cały szereg owrzodzcń, które mogą hy^e' brane za szankry. Już zwykłe nadżarcia i powierzchowne owrzodzenia, wywołane przez bakterje ropotwórcze, przeważnie przez gronkowca złocistego, którego hodowlę możemy prawie zawsze otrzymać z wydzielin szankra, a bardzo często z ropy świeżo przeciętej dymienicy, mogą być rozpoznawane jako szankry. W tych owrzodzeniach jednak dno jest płytkie. Owrzodzenia, traktowane należycie, pokrywają się szybko naskórkiem. Brak w nich prątków Ducrey'a.

Odróżnienie odpryszczków zwyczajnych (herpes progenitalis) jest łatwe. W nich bowiem na zaczerwienionej skórze występuje grupa pęcherzyków, napełnionych płynem surowiczym; ponieważ pęcherzyki leżą w głębszych warstwach naskórka, przykryte paroma warstwami komórek naskórkowych, przeto czasem nie pękają wcale, ale wysychając, tworzą skupienia drobnych czerwono-burych strupków. Jeżeli jednak wskutek urazu lub roz-miękania popękały, tworzą zupełnie płytkie owrzodzenia, ograniczone odcinkami kół o maleńkiej średnicy, które goją się bardzo łatwo.

W świerzbie spotykamy na skórze prącia krostk', które po zdrapaniu mogą sprawiać wrażenie szankrów. Obecność wykwitów w ulubionych przez świerzb miejscach i silne swędzenie wyświetla rozpoznanie.

Pierwotny objaw kiłowy występuje pojedynczo, rzadko w dwóch, trzech egzemplarzach, nie powoduje głębokiego rozpadu tkanki, jak wrzód weneryczny, ma dno znamienne, płaskie, o chrząstkowatej spoistości i koloru świeżej szynki. Ta różnica w spoistości dna wrzodu wenerycznego, a kiłowego nacieku pierwotnego (sclerosis initialis syphilitica) bywa stale najważniejszą cechą rozpoznawczą. Wydzielina z powierzchni nacieków kiłowych jest nieznaczna, surowicza, a nie ropna; okres wylęgania trwa 3 tygodnie (szankra 2—3 dni;, przytem towarzyszy mu niebolesny obrzęk naczyń chłonnych prącia i gruczołów pachwinowych. Rozstrzyga badanie mikroskopowe, które w nie-leczonych kiłowych owrzodzeniach pierwotnych wykrywa krętki blade (trepo-nema palluhim), w wyskrobkach zaś dna i boków wrzodu wenerycznego prątki Ducre^ a-Unny.

Wtórne objawy kiły na skórze organów płciowych, szczególniej żeńskich, w postaci owrzodziałych wykwitów, mogą stać się podobne do wrzo-