Magazyn6c001

626

HITLER ADOLF I ROZWÓJ HITLERYZMU

Osadzony wraz z towarzyszami w twierdzy w Landsbergu, H. czyni „rachunek sumienia" i snuje plany na przyszłość. Rygor więzienny nie jest surowy. Wolno mu otrzymywać książki, gazety, przyjmować wizyty. Przyszły wódz Niemiec śledzi rozwój wypadków i widzi, jak Ludendorff, przy którego boku stają Ernest Rohm i Gregor Strasser, obejmuje kierownictwo „Nazionalsozialistische Freiheitsbewegung“ (NSDAP została rozwiązana, a jej majątek skonfiskowany), próbując wypłynąć na fali przez H. rozkołysanej. W wyborach w maju 1924 r. lista „Freiheitsbewegung", popierana w północnych Niemczech przez secesję obozu nie-miecko-narodowego (von Graefe, Wulle), zyskuje 1 918 300 głosów i 32 mandaty. W siedem miesięcy później, w grudniu 1924 r., w ponownych wyborach do Reichstagu Ludendorff z towarzyszami zyskuje już tylko 907 300 głosów i 14 mandatów.

Dr. Gurtner, wówczas bawarski minister sprawiedliwości (dziś jest ministrem sprawiedliwości Rzeszy), był zdania, że wzoro-wem swem zachowaniem się w więzieniu H. zasłużył na skrócenie kary; dn. 20 grudnia założyciel NSDAP jest znów w Mona-chjum na wolności. Nie bez zadowolenia stwierdza szybki upadek „ruchu" Luden-dorffa. Postanawiania odbudować NSDAP, jeszcze ściślej stosując ideę jedynego wodza i unikając wszelkich sojuszów. Oddaje do druku I-szy tom „Mein Kampf", napisany w więzieniu. Książka ukazuje się na półkach księgarskich w r. 1925 (tom II ukazał się w r. 1927).

Dnia 27 lutego 1925 r. NSDAP jest odbudowana i liczy z miejsca 4 000 członków. Wszyscy już noszą brunatną koszulę. Brunatna koszula była zarazem symbolem równości. „Frontbann", bojowa organizacja „ruchu" Ludendorffa, kierowana przez Róhma, ulega przebudowie: odzyskuje swą dawną nazwę S. A., ale jej kierownikiem nie jest już Rohm, tylko dawny „Freikorps-fuhrer" Pfeffer von Salomon. Już wówczas H. nie godził się z Róhmem co do zadań S. A.: nie chciał w niej widzieć zarodku przyszłej armji ludowej, a tylko bojówkę partyjną i straż porządkową na manifestacjach narodowo-socjalistycznych. W r. 1929 ma z Pfefferem spór analogiczny i protestuje przeciwko „Militarspielerei" szefa sztabu S. A. W r. 1927 przystępuje do partj i Walter Darre, Niemiec rodem z Argentyny, twórca programu chłopskiego i późniejszego „stanu żywicieli".

W wyborach do Reichstagu z r. 1928 partja zdobywca tylko 809 800 głosów. Posiada 12 posłów, wśród których po raz pierwszy zasiadają Hermann Góring i Józef Góbbels. Góring, pomimo rany, odniesionej dn. 9 listopada 1923 r., zdołał uciec do Austrji, ale w r. 1926 wrócił do Niemiec dzięki amnestji. Góbbels jest człowiekiem nowym: ma w r. 1926 zaledwie lat 29, gdy go tl. mianuje „Gauleiterem" Berlina. Obaj są świetnymi mówcami, ale ich polityczne talenty są różne: gdy Góring jest materjalem na męża stanu, Góbbels staje się szefem propagandy ruchu.

W końcu 1929 r. partja liczy już 178000 członków. W szeregach S. A. znajduje ię drugie tyle; dawny „Stosstrupp Hitler", przyboczna i wierna gwardja wodza, staje się kadrą dla nowej formacji „Schutz-Staf-feln" (S. S.), która pod rozkazami Heinricha Himmlera stanowi jakby elitę partyjną. W tym samym czasie pod kierownictwem Roberta Leya powstają pierwsze narodowo-socjal i styczne związki zawodowe.

Pfeffer zadziera z Reichswehrą. W 193° ^r-odbywa się proces 3 oficerów, oskarżonych

0    propagandę narodowo-socjalistyczną w wojsku. H. staje przed sądem jako świadek i deklaruje, że nie nosi się z zamiarem zamachu stanu. Tym lazem bowiem władzę chce zdobyć na drodze legalnej. Mówi prawdę, ale mu nikt nie wierzy: ani zwolennicy, ani przeciwnicy. W jego dalszej karjerze nieraz jeszcze tak będzie. „Jeszcze dwa lub trzy okresy wyborcze — powiada H. — a NSDAP będzie stanowiła większość w Reichstagu. Wówczas narodowo-socjali-styczny sąd najwyższy powoła do odpowiedzialności zbrodniarzy z listopada 1918 r. „Dann mer den Kopfc rollen!" Słowa te były skierowane głównie pod adresem armji. Oznaczały one: ty masz broń, ale za mną stanic naród; potrzebuję cię, ale beze mnie

1    ty swych celów nie urzeczywistnisz...

Aby utrzymać w ryzach rozrastającą się

ciągle S. A. i dać jej szefa, cieszącego się zaufaniem Reichswehry, H. odwołuje Róh ma z Boliwji (gdzie ten służył w niemieckiej misji wojskowej) i powierza mu ponownie kierownictwo oddziałów szturmowych. Rohm, niewątpliwy talent organizacyjny, rozbudowuje S. A. do 600 000 ludzi w ciągu 2 lat. Bardzo szybko pomiędzy H.