B574 875

ZAPALENIE PRZYUSZNICY NAGMINNE 257

ZAPALENIE PRZYUSZNICY NAGMINNE 257

Klinika. Okres wylęgania. Objawy chorobowe występują najczęściej po upływie 18 dni od zakażenia; jako najkrótszy okres wylęgani? podają dni 7, najdłuższy — 24. Chorobę często poprzedza okres zwiastunów (1—3 dni) z gorączką, brakiem apetytu, rzadziej dreszczami lub potam^:. W końcu pierwszego, a rzadziej drugiego dnia gorączki daje się zauważyć obrzmienie w okolicy przyusznicy, a chory odczuwa najpierw szum lub strzykanie w uszach, następnie zaś pewną trudność otwierania ust, ziewania i śmiechu lub tylko żucia i połykania. Obrzmienie zwykle zaczyna się po jednej stronie (częściej prawej), a po 3—4 dniach daje się zauważyć i po drugiej. Początek obrzmienia spostrzegamy zwykle z przodu, nieco powyżej zewnętrznego przewodu słuchowego; stąd idzie ono ku dołowi i tyłowi, wypełniając jamkę pomiędzy wstępującą częścią żuchwy a wyrostkiem sutkowym (rys. 68) — w ten sposób muszla uszna zostaje odsunięta ku przodowi nazewnątrz i nieco ku górze. Obrzmienie bywa miękkie, na ucisk nieco wrażliwe; bólów samoistnych chory nie odczuwa, prócz uczucia napięcia skóry, która wydaje się lśniącą, lecz barwy nie zmienia, rzadko stwierdza się lekkie zaróżowienie. Obrzmienie powiększa się zwykle w ciągu 3 dni, idąc bądź ku górze (obrzmienie powieki dulnej ze zmniejszeniem szpary ocznej) lub częściej ku dołowi aż do obojczyka: w ciężkich przypadkach z obustronnem obrzmieniem obwód szyi może przewyższać znacznie obwód głowy. Na 4—5 ^Rys- ^Praw“^st,^ronne zaP^a'^enie P^rzyusznici! dzień obrzmienie zmniejsza się stopniowo i w końcu tygodnia ustępuje; w rzadkich

przypadkach obrzmienie przeciąga się na tygodnie lub miesiące (postać przewlekła). Oprócz obydwu przyusznic, obrzmiewają często ślinianki pod-żuchwowe i — znacznie rzadziej — podjęzykowe; wtedy ostre zapalenie przyusznicy trwać może 3 tygodnie. W przypadkach poronnych choroba dotyczy jednego gruczołu przyusznego i kończy się po 2—3 dniach pomyślnie.

Odchylenie od typu zwykłego. Jako odchylenie od typu zwykłego uważać należy początkowe obrzmienie ślinianek podżuchwowych (często obustronne), po których dopiero obrzmiewaja gruczoły przyuszne.

Ten odwrotny porządek cechuje niekiedy całe epidemje świnki, w r. 1918 spostrzegałem w Lublinie, w ogródku dziecięcym wśród dzieci od lat 4 do 5 niewielką epidemję, w której z 11 przypadków w 6 choroba zaczęła się od ślinianek podżuchwowych, w 3 z tych przypadków po kilku dniach wystąpiło

Podręcznik chorób zakaźnych VIII

17