Magazyn61801

414 KOSZTY WŁASNE I ICH OBLICZANIE — KOŚCIÓŁ KATOLICKI

Wydatki

Dochody produkcji niezbędnej dla utrzymania czynnego przedsiębiorstwa.

Dochody przedsiębiorstwa dla utrzymania zysku względnie dla rozwoju przedsiębiorstwa.

wywóz nie była mniejszą niż sama wartość zagranicznego surowca i materjałów pomocniczych. Biorąc równocześnie jednak pod uwagę koszty związane z handlowemi czynnościami eksportowemi i koszty przekazania pieniędzy z zagranicy — to wartość zagranicznego surowca w wywiezionym produkcie (towarze) nie powinna przekraczać 50—60% ogólnej należności (ceny sprzedaży) produktu (towarze) eksportowanego — inaczej nietylko, że gospodarcze znaczenie dla kraju eksportowego będzie nikłe, ale nawet może łatwo zwiększyć zadłużenie wobec kraju importowego, pomijając już o pokryciu narodowych kosztów własnych (robocizna, surowiec kraju i t. d.).

5. Znaczenie kosztów stałych i zmiennych dla badania przedsiębiorstw. Kończąc omawianie k. w. należy nadmienić o znaczeniu kosztów stałych i zmiennych dla badania rozwoju przedsiębiorstwa. Pierwszem zadaniem przedsiębiorstwa jest osiągnięcie takich dochodów (zysku), aby mogło pokryć swoje koszty stałe i koszty zmienne (k. wtórne), spowodowane pracą na te koszty stałe. Dalsze zadanie przedsiębiorstwa to już praca (k. zarobkowe) nad zdobyciem czystego zysku. I im we wcześniejszym dniu roku gospodarczego wykona przedsiębiorstwo to pierwsze zadanie, tern więcej będzie miało czasu na drugą część pracy. Badanie czasu pokrycia kosztów stałych wskaże na politykę kierownictwa, a tern samem da możność oceny podstaw rozwoju przedsiębiorstwa. Podstawą dla tego rodzaju badania jest budżet. Ścisły podział roku gospodarczego przedsiębiorstwa na 2 okresy: pierwszy na pracę dla pokrycia kosztów niezbędnych dla istnienia przedsiębiorstwa — a drugi okres na obliczanie kosztów potrzebnych dla rozwoju przedsiębiorstwa — jest funkcją budżetu. Rachunkowo-kalkula-cyjnie tak zestawiony budżet przedstawia się następująco:

Budżet

Dochody

Okres

Koszty stałe.

Koszty wtórne (Niezbędne na pokrycie kosztów stałych i wtórnych): surowiec, robocizna, inne.

II Okres

Koszty zarobkowe (Te same, co koszty wtórne, tylko przeznaczone są już dla zysku wzgl. rozwoju przedsiębiorstwa).

Literatura: BajkotcaM A.t Koszty własne i ich charaktery styka. Warszawa 1937.— Bieniek A.: Księgowość w przedsiębiorstwach przemysłowych. Warszawa 1935. — Tenie: Wstęp do systematyki kosztów *ciasnych. Czasopismo Księgowych. 1937. — Frank Hf. Br.t Odpisy na stałe aktywa przedsiębiorstwa produkcyjnego. Katowice 1938. — Hellauer J.t Kalkulation in Handel tind Industrie. Wien 1931. — Leitner F.: Die Selbstkoatenberechnung industrieller Betriebe. Frankfurt 1923. — Natcroeki B.i Zagadnienie jednolitych metod ustalania kosztów własnych. Warszawa 1936/7. — II Poradnik Księgowego. Warszawa 1936. — Proper J.t Kalkulacja w przemyśle oparta na księgowości. Kraków 1929. — Schtnalenbach E.: Grundlagen der Selbstkostmrechnung. Leipzig 1930. — Schulze G.sFinanzielle Kalkulation. Leipzig 1927. - Seifert T.: Zasady techniki badania bilansu. Lwów 1938. — Tcnie: Budżet kupiecki. „Czasopismo Księgowych w Polsce1937. — Stern R.: Buch-haltungslexikon. Wien 1917. — Szyller A.: Rachunkowość przemysłowa. Warszawa 1934. — Witotemki J.s Obliczanie kosztów własnych. Warszawa 1938.

Teofil Seifert.

Kościół katolicki.

Zgodnie z definicją kardynała Bellar-mina (f 1621) istotę Kościoła stanowi: „coetus hominum eiusdem christianae fidei, professione et eorundem sacramentorum communionecolligatorum, subregimine legi-timorum pastorum ac praecipue unius Chri-sti in terris vicarii, Romani Pontificis". Definicja ta odpowiada ściśle tradycji Kościoła od czasów najdawniejszych. Podobnie ujmował istotę Kościoła z dawniejszych autorów św. Cyprjan (f 258), później św. Augustyn (f 430), dalej św. Tomasz z Akwinu (■}• 1274) i bardzo wielu innych. Oddaje ona również dokładnie naukę zawartą w Catechismus Romanus w r. 1566 (Pars I. cap. 10 qu. 2, 5, 7, 10, 13—16).

Kościół katolicki stanowi zatem: 1) ogól wiernych złączonych wspólnością wiary i sakramentów, oraz 2) pozostających pod rządami prawowitych biskupów i papieża. Niezależnie zatem od chwilowych i w ciągu wieków stale zmiennych granic państw, stanowią lud kościelny wszyscy wierni. Jak to już podkreślał św. Augustyn: „Ecclesia est populus fidelis per universum orbem disper-sus“. Wspólność nie mogącej być kwest jonowaną i niezmiennej wiary, w której posiadaniu jest Kościół katolicki w myśl swojej nauki, oto jedna z podstaw jego istoty. Drugą podstawę, łączącą się z nią ściśle, stano-