Magazyn 546

2 WACŁAW SIEROSZEWSKI

gdyż lubił, aby mu wymyślano od »pesymistów.«

W parę dni potem, gdy zajęty robotą, siedział przy stole, plecami do drzwi zwrócony, dał się słyszeć z zewnątrz jakiś dziwaczny gwar, tupot, i ktoś nieumiejętnie pociągnął za rzemień, służący za klamkę.

Stefan ciekawie głowę odwrócił; jednocześnie z za drzwi wychyliła się twarz płaska i bron-zowa.

—    Wejdź już, wejdź!... chatę całkiem wystudzisz... — krzyczał ktoś z głębi sionki.

Stefan poznał głos Buzy.

—    Wejdźcie, proszę bardzo.

—    Żadnej ogłady! Prawdziwi Czukcze... Ten bo ochrzczony... nazywa się Łopatka, trochę pi-