Magazyn 594

29O WACŁAW SIEROSZEWSKI

Wysoko bije... To wszystko są »byki« — uczył ich Buza.

Istotnie te ostatnie ziemie strażnicze miały w sobie coś hardego, byczego, gdy wznosiły wysoko ciemne łby skalne i bodły błękity. Na noc zatrzymali się u stosu drzewa, namytego przez prądy.

— Wiesz, z każdą przebytą wiorstą, większe ogarnia mnie wzruszenie, zabobonna trwoga, że coś przeszkodzi... — mówił Józef do Stefana, gdy spać się kładli.

Ten za bardzo był zmęczony, żeby rozbierać subtelne wrażenia.

Pogoda wciąż sprzyjała. Tylko trzeciego dnia począł dąć lekki, suchy wietrzyk z lądu od południa i zwiewać im z urwisk na