— 48 —
1. »Wybitna osobistość nauczyciela jest i pozostanie najpewniejszą gwarancyą dobrego powodzenia usiłowań pedagogicznych* (G. Raur). Nauczyciel jest duszą szkoły, ożywiającym elementem. Jeżeli on jest dzielny, to i szkoła będzie dzielną. Ta dzielność wypływa z zamiłowania zawodu. Szkoła jest polem pracy nauczyciela, tu ma sobie zasłużyć na wdzięczność ludzkiego społeczeństwa i na nagrodę nieba.
2. To zamiłowanie zawodu wymaga, ażeby nauczyciel żył li tylko dla szkoły, a unikał wszystkiego, coby go mogło od szkoły oderwać, albo coby mogło utrudniać zupełną i niepodzielną działalność dla szkoły. Rozwój jego szkoły, powinien mu jak najbardziej na sercu leżeć. Szkoła powinna być dla niego najmilszem miejscem pobytu, której progi zawsze ze świeżą radością przekracza, której poświęca całą swoją troskliwość i wszystkie swoje siły.
8. W szkole powinien nauczyciel rozwinąć osobliwie następujące przymioty: gorliwość, czujność, porządek, sprawiedliwość, konsekwencyę.
a) gorliwość, działa pozytywnie i próbuje wszystkich środków i dróg, aby tylko dzieci intelektualnie i moralnie naprzód posunąć. Gorliwy nauczyciel przygotowuje się sumiennie na każdą godzinę, nietylko przyswaja sobie starannie ma-teryał, ale też studyuje metodę, zapomocą której mógłby tego maLeryału udzielić dzieciom jak najprędzej i jak najrychlej, a oraz w sposób jak najbardziej kształcący ducha. W szkole nie żałuje żadnego trudu, ażeby dzieci prowadzić naprzód pewnym krokiem, a pracę swoją uczynić‘prawdziwie korzystną i pomyślną. Pojedynczo, zrozumiale, jasno, stanowczo, spokojnie przedstawia swoją rzecz, objaśnia, opisuje, opowiada, pylą i t. d.: jak tego wymaga przedmiot i indywidualność dzieci.
b) Czujność rozciąga na siebie samego, na naukę i na karność szkolną.
a.) Przedewszystkiem czuwa nad sobą samym, nad swo-jem postępowaniem, nad poruszeniami i skłonnościami swego serca, nad swoim językiem, nad całem swojem zachowaniem, ażeby dzieci nie spostrzegły u niego nic takiego, coby nie służyło ku zbudowaniu, coby nie uszlachetniało. Wszystko, co