page0048

48

dować wieżę Babel; był także i taki,' który chciał przekopać wulkany, by się dostać do ogromnych bogactw, jakie się miały podobno ukrywać w ich wnętrzu. A jednak to nie byli najciekawsi.

Pewnego poranku Clark wchodzi do mego gabinetu i ma minę zupełnie zakłopotanego człowieka.

—    Cóż się stało? — pytam zdziwiony.

Jest obok jakaś kobieta, która nie chce odejść bez widzenia się z panem. Niech pan sobie wyobrazi, że znajduje się tutaj od wczoraj wieczora!

—    Niemożliwe!

—    Najzupełniej możliwe. Położyła się na kanapie w westybulu i tak przespała całą nop, nier spostrzeżona przez nikogo.

—    Czegóż ona chce, wiesz pan przynajmniej ?

—    Nic a nic niewiem. Nie chce odpowiadać ani na jedno pytanie, jakie jej stawiam.

—    Może to jaka waryatka?

—    Nie przypuszczam. W całein jej zachowaniu niema nic osobliwego, z wyjątkiem milczenia co do •celu wizyty.

—    Czy to kobieta stara, czy młoda?

—    Raczej młoda. Zaledwie dwadzieścia sześć lub dwadzieścia siedm lat, Francuzka, elegancka i piękna.

—    Czy mówi biegle po angielsku?

—    Tak, jak my obaj.

—    A więc zobaczmy! Wpuść ją pan.

W minutę później weszła do mego gabinetu piękna Francuzka. Nie wyglądała wcale na osobę obłąkaną. Wskazałem jej fotel obok mojego biurka,

http://rdn.org.pl