page0140

137

kierau ołtarzowi, gdy ją. ktoś z boku za suknią pociągnął.

Eyła to kobieta uboga, stara, schorowana, a jednak taką radością twarz jej jaśniała w tej chwili, że jej to dawało jakiś wyraz niepospolity.

—    Najjaśniejsza Pani, rzekła przyklękając przed matroną, królowo nasza, matko, dobrodziejko!

—    Cicho! dobra staruszko? ‘powiedziała królowa wskazując na kościół, tutaj jeden tylko jest wielki majestat przed którym klękać należy.

Uboga kobieta ucałowała kraj jej szaty i błogosławiąc odeszła, uszczęśliwiona że widziała królowę, bo królowa wydarła ją nędzy i chorobie, a ona zachowała dobrze w pamięci tę postać, której obecność zwiastowała jej zawsze pociechę. Wkrótce zbliżyli się panowie i panie dworu, którzy przez wzgląd dla królowei zapisywali się do bractwa. Właśnie tylko co wrócił był z Rzymu biskup Solikowski, zkąd przywiózł przywileje i odpusty dla biorących udz‘nł w stowarzyszeniu, Wdał się w tę sprawę sam Król Batory i za pośrednictwem kardynała Radziwiłła, papież bullą ustawy już me bractwa ale arcybractwa zatwierdził. Bardzo też ono kwitnęło za czasów Anny,, która mu podarowała ten wspaniały krzyż z reli-