page0143

POEZJA EUFRATEJSKA 133

Gdy twe słowo, niby burza, przeciąga, mnożą się łąki i upoję.

Gdy twe słowo rozbrzmiewa na dołach, rodzi się trawa zielona"...

Koniec hymnu przechodzi w formę błagalnej litanji:

Twa małżonka, kochana Ningal, łaskawa matka,

niech do ciebie mówi: „Panie, udobruchaj się"

Bohaterski Samaś, twój syn,

niech do ciebie mówi: „Panie, udobruchaj się".

Igigi niech do ciebie mówią: „udobruchaj się, Panie".

Zasuwy z Ur, zamek Egiśśirgal¹),

niech do ciebie mówią: „udobruchaj się, Panie".

Bogowie nieba i ziemi

niech do ciebie mówią: „udobruchaj się, Panie".

2.    Przerażającą grozę rozhukanych żywiołów opisuje poeta eufratejski w hymnie do Adada, bóstwa burzy:

„Gdy Pan się rozgniewa, drżą przed nim niebiosa, gdy Adad huczy, trzęsie się przed nim ziemia, wysokie góry padają przed nim z trwogi.

Przed jego gniewem, przed jego dąsami, przed jego rykiem, przed jego grzmotem, wstępują niebiescy bogowie do niebios, a bóstwa ziemskie chronią się do ziemi; słońce się kryje w niebios podwaliny a księżyc w niebios Umyka wyżyny".

3.    Inne zabarwienie nosi np. hymn do Sam as a:

Panie! który ciemność rozświetlasz, rozjaśniasz ponure oblicza, miłościwy boże, który podnosisz uniżonego, a bronisz słabego 1 Na twe światło wielcy czekają bogowie,

Anunnaki społem twego wyglądają oblicza.

Ty języki jednoczysz, by jedno stworzenie;

z podniesioną głową patrzy ono na światłość słoneczną.

Skoro tylko się zjawisz, (rozbrzmiewają) okrzyki wesela.

Boś ty jest światłem krańców dalekiego nieba;

Tyś, a nikt inny, szerokiej ziemi sztandarem,

Na ciebie patrzy z radością niezliczony tłum ludzi.

b) Z natury rzeczy wynika, że znaczną większość lirycznych utworów stanowiły w Babilonji modlitwy. Już najstarsze dokumenty z czasów Gudei zachowały nam próbki natchnionych w modlitwie wylewów duszy.

*) Miasto Ur posiadało główną świątynią Sina, zwaną Egiśśirgal.

http://rcin.org.pl