POEZJA EUFRATEJSKA 127
i moich ludzi przeznaczył na zagładę".
Gdy Ellil nadszedł, ujrzał okręt i oburzył się, gniewem zapałał ku bogom, ku Igigi:
„Co to za dusza — (pyta) — się uratowała?
Wszak żaden człowiek nie miał się ostać przy życiu!"
Ninib otworzył swe usta i przemówił i rzekł do bohaterskiego Ellila:
„Któż poza Eą, mógłby coś wymyślić?
Wszak Ea rozumie się na wszystkiem!
Ea otworzył swe usta i przemówił i rzekł do bohaterskiego Ellila:
„Ty mędrcu między bogami, ty bohaterze, jakżeś bez namysłu mógł potop sprowadzić?
Grzesznikowi możesz jego grzech poczytać, zbrodniarzowi możesz jego zbrodnię poczytać,
ale bądź łaskaw, by ludzkość nie zniszczała, bądź cierpliwy, aby nie zgi-
Zamiast, żebyś ty sprowadzać miał potop, [nęła.
mogły lwy się podnieść, by ludzi przetrzebić;
zamiast, żebyś ty sprowadzać miał potop,
mogły wilki się podnieść, by ludzi przetrzebić;
zamiast, żebyś ty sprowadzać miał potop,
mógł głód powstać, by kraj ogołocić;
zamiast, żebyś ty sprowadzać miał potop,
mógł bóg zarazy się podnieść, aby kraj nawiedzić.
Ja tajemnicy bogów bynajmniej zdradziłem;
mądremu tylko sen zesłałem, tak iż pojął bogów tajemnicę.
Ale teraz ty o nim pomyśl."
Wtedy Ea wstąpił na okręt, wziął mnie za rękę i poprowadził mię na ląd; wyprowadził na ląd mą żonę i kazał jej uklęknąć koło mnie; dotknął naszego czoła, przeszedł między nami i pobłogosławił (mówiąc): „Przedtem był Utnapiśtim zwyczajnym człowiekiem, teraz niech Utnapiśtim z żoną będą bogom równi, niech Utnapiśtim mieszka daleko przy ujściu rzek." —
Wtedy mię wzięli i polecili mieszkać mi daleko przy ujściu rzek1).
*) Kto uważnie przeczyta babiloński opis potopu i porówna go z biblijnym, spostrzeże 'bez trudności, że biblijny opis nie może się opierać na redakcji babilońskiej. Por. o tern krytyczne studjum Ks. Józefa Poplichy, p. t. „Opowiadania o potopie w literaturze babilońskiej a w Biblji“. Lwów. 1921.