page0146

136

gdzie

S. DICKSTEIN,

m' -f g — (7"eP^rx-T) m"+creP⁽^^_T) — ę"eP^(x~^x) 5

y. i p maja to samo znaczenie, co w prawie statycznem, a’ odpowiada temperaturze •9- = x, a' temperaturze $ = Ilość [i jest pewnym parametrem, zależnym od natury ciał i przyjmuje wartości od 0 do 1; (3 równa się 1, gdy prawo stosuje się do samych cieczy, dla kolejnych zaś stanów przejściowych od cieczy do gazu przyjmuje wartości mniejsze od 1 aż do [i — 0. Nie tłumaczy Wroński w tekście znaczenia ilości m . W „Suplemencie" powiada, że biorąc różniczkę obu stron prawa zasadniczego, dojść można do znaczenia funkcyi oznaczonej przez m; wstawiając zaś w tę funkcyę w miejsce & wartość specyalną & = x, za a i i| wartości a i znajdziemy wartość stałej »i".

Jeżeli droga dojścia do prawa statycznego jest, według Lucasa zagadką, to tom większą zagadką dotąd jest droga, jaką Wroński doszedł do powyższego prawa zasadniczego.

Podamy jeszcze kilka wzorów, jakie znajdujemy na ostatnich kartkach książki.

Wprowadzając do prawa statycznego gazów temperatury „własne", odpowiadające gęstościom 8 i £, nadaje Wroński temu wzorowi postać

^ =

S

eP⁽a-^T)

gdzie ę i i są pewne czynniki, zależne od składu chemicznego uważanego gazu; dla gazów będących pierwiastkami, oba te czynniki mają być równe 1. Jeżeli napiszemy 7j = p.5, gdzie 5 jest ciśnienie gazu, odpowiadające gęstości $ i temperaturze $, wtedy

l __ D

^M ” £^vTTef^

stanowi to,

co Wroński nazywa elementem mecha

nicznym materyi. Prawem statycznem ciepła nazywa wzór

„ _ pa+M s_

n l '

gdzie e jest ciepłem właściwoin przy stałem ciśnieniu. Stosunek y ciepła właściwego przy stałem ciśnieniu do ciepła właściwego przy stałej objętości wyraża Wroński za pomocą wzoru gdzie W jest pewną funkcyą zależną od ilości e^to'ł', (w = p+v), w zaś pewnym oznaczyć się dającym współczynnikiem. Droga, na jakiej doszedł do tych wzorów, jest również zupełnie dotąd nieznaną.

http://rcin.org.pl