page0176

173

^r

Tatarów w takiej grozie, że pomniejszych napadów czynić nie śmieli. Sławna zaś wyprawa dwóch hord, Nogajskiej i Krymskiej, pod dowództwem Kantemira, którego iinie znaczyło krwawy miecz, a który rzeczywiście dla Polski krwawym był ciemięzcą, zakończyła się jak najnieszczęśliwiej dla muzułmańskiego oręża. „Kantemir basza po-rażony“, zabrzmiało od brzegu do brzegu całego uradowanego kraju, a ksiądz Fabjan Birkowski słynne wymową powiedział o tern kazanie, które się do naszych czasów przechowało.

Stefan Chmielecki,lubo znany dotąd jako „słu-ga“ pana z Zamościa, nadzwyczajną pozyskał wziętość i sław^rę. Nie przestawał jednak być sługą domu, za którego pośrednictwem zdołał się tak znakomicie przysłużyć ojczyźnie i zmazać z siebie plamę hańby, przywiezioną z doliny Ce-corskiej. Wyraz bowiem sługa, nie miał wcale obelżywego wówczas znaczenia. Zamojski też zajął się pozyskaniem mu niezwykłej nagrody, która zarówno chłubę przynosi temu co na nią zasłużył, jako też i temu, co się o nią dla dobrze zasłużonego upominał.

Zamojski zostawszy podkanclerzym,złożył województwo Kijowskie, które oddane księciu Aleksandrowi Zasław⁷sldemu,po nastąpionej wki’ótce