page0180

177

podróży z królem do Szwecji, że wuj zapragnął dopomódz mu w drodze dalszego kształcenia j wysłał go własnym kosztem do Gracu, a potem do Włoch.

Gdy wrócił, zastał już wuja Przemyślskim biskupem, kraj zaś wzburzony rokoszem Zebrzydowskiego. Bystry jego umysł żywo się zajął temi wypadkami, opisał je też w czterech księgach gładkim stylem. Skoro zmarł Pstrokoński naKujawskiem biskupstwie, nastąpił po nim Wawrzyniec Gembicki, który będącego już proboszczem Gnieźnieńskim Stanisława Łubieńskiego, wezwał do swego boku. Na dworze biskupa było także dwóch braci jego i siostrzeniec^wszystko znakomici ludzie swego czasu, z którymi przestawanie już było dobrą szkołą. Miał też Łubieński zacnych przyjaciół nie mało. Zadzik, późniejszy biskup Krakowski, był jego szkolnym kolegą. Z Sarbiewskim pisywali do siebie listy pełne szacunku i życzliwości. Bratało ich zamiłowanie języka łacińskiego, którym obadwa władali doskonale. Święte to braterstwo, miłość nauki i wielkie daje rozkosze, znane tylko zacnym duszom. Nikczemny sięga wprawdzie nieraz do skarbów wiedzy, ale dla próżnej ciekawości, dla pychy, dla osobistych widoków; zacny ukocha naukę dla niej

12