page0202

200

od których swe życie otrzymały. Tymczasem Joab wysłał dwócii gońców do Dawida z pomyślną wiadomością o zwycięztwie. Lecz Dawida pierwsze pytanie było: „Czy mój syn Absalon jest przy życiu?” A skoro jeden z nich odpowiedział mu: „Niech wszyscy ci, którzy powstają przeciwko królowi, Panu mojemu, doznają tego co i on losu,” natenczas króla ogarnęła największa rozpacz, zamknął się w komnacie i zaczął płakać, wołając: „Synu mój, Absalonie, Absalonie mój synu, czemuż nie ja za ciebie zginąłem ! O mój synu Absalonie, gdzie jesteś Absalonie synu mój!” Dopiero po śmiałych Wyrzutach, a nawet gruźbach, przez Joaba uczynionych, Dawid zdołał pohamować swoję żałość; okazał się więc sługom swoim, oświadczył im swe zadowolenie, poczerń odprowadzony został w tryumfie do Jerozolimy, gdzie przebaczył wszystkim nieprzyjaciołom, nawet Semejowi, który mu tyle ubliżył.

Dawid każe sporządzić spis ludności narodu, Morowa zaraza n Izraelu.

Oprócz grzechów wyżej wspomnianych, Dawid popełnił jeszcze jeden bardzo ciężki, Uniósł się dumą, że rządzi narodem tak licznym, i w duchu próżności, który się Panu wcale nie podobał, kazał uczynić spis całego ludu, i pomimo przełożeń Joaba, uparł się przy woli swojej. Joab więc uskutecznił to nieszczęsne obliczenie, i znalazło się w Izraelu ośin kroć sto tysięcy mężów silnych i zdolnych do noszenia broni, a w Judei pięć kroć sto tysięcy. Gdy duma Dawida nasyconą została, uczuł wyrzuty w s wojem sercu; rzucił się na kolana przed Panem, i z duszą żalem skruszoną błagał