page0201

— 200 —

Pompej liaz wyprawił raz widowisko gazie 600 lwów walczyło, a Cezar czterysta zgromadził.

O wspaniałość i wdzięczności lwa względem człowieka wiele jest ciekawych podań.

Za czasu wojen krzyżowych, kiedy tyle rycerzy ciągnęło do ziemi świętój aby z rąk muzułmańskich odebrać grób Chrystusa, pewien francuski rycerz nazwiskiem Godfred de la Tour przedzierał się ciemnym lasem; w tem dochodzi go przeraźliwy ryk; udaje się w tę stronę i postrzega lwa w walce z olbrzymi n wężem, lecz już upadającego na siłach, bo wąż obwinąwszy się około niego, ciągnął go do drzewa, aby mu pogruchotać żebra i kości. Gotfryd jako prawy rycerz gotów zawrze bronić uciśnionego, dobył miecza, uciął łeb wężowi, i lwa z tych śmiertelnych uścisków uwolnił. Mniemał on że lew rzuci się na niego; ale przeciwnie, zbliżył się doń łagodnie, i odtąd jakby oswojony, niechciał na krok odstąpić rycerza.

Gdy później Gotfred miał powracać do ojczyzny, a trzeba mu było przez morze płynąć, żeglarze niechcieli przyjąć lwa na pokład okrętu z bojaźni przed tym zwierzem. Sain rycerz był tego zdania, że jego przyjacielowi Afrykańskiemu będzie za chłodno na zimnej północy, i biednego lwa zostawił na brzegu pogrążonego w smutku, bo srodze wył i biegał jak oszalały próbując jakby wskoczyć na okręt. Tymczasem okręt coraz się oddalał; nakoniec lew postanowił wskoczyć w morze i płynąc; płynął też spory kawał i gdy już bliskim był statku, siiy go opuściły i utonął.

Pewna angielka chowała sob’’e lwa w klatce. Pewnego razu kilka osób będących u niej, zaczęło pręcikami droczyć lwa kiedy mu jeść dawano; gdy się to