page0213

213

słusznie, że on rozszerza i rozwija siły duchowe człowieka, który mu się poświęca.

Prawdziwy człowiek interesu nie uważa gromadzenia pieniędzy za główny i jedyny cel sw^Tej działalności. Znajduje on największe zadowolenie i nagrodę w przeświadczeniu, iż służy pożytecznie ogółowi społeczeństwa. Cieszą go niezmiernie jego zakłady, maszyny, ulepszenia fabryczne i sposoby wytwórczości. Zyski, jakie stąd wypływają, są dla niego wartością nie'tylko pieniężną, lecz przedewszyst-kiem przekonywującym dowodem jego powodzenia.

Dobrze pojęty i prowadzony interes nie przedstawia tylko prozy. Ma on i swoją poezyę. Młodzieniec, który zaczyna pracę w interesie pieniężnym, gdzie się ma do czynienia z kapitałami ulokowanymi w najrozmaitszy sposób, odnajdzie tu nieograniczony pokarm dla swej wyobraźni. Niechaj się tylko zastanowi, co te pieniądze mają wytwarzać, do czego służyć, jakie prace umożliwiać, jakie działania rozwijać i wspomagać. Zastanówcie się tylko nad cudami i tajemnicami, które mają związek z najśwież-szemi odkryciami na polu elektryczności. Działania tych sił nieznanych przekraczają wszelkie marzenia. Tępym i prozaicznym byłby umysł tego młodzieńca, który mając do czynienia z elektrycznością, nie byłby uniesionym ponad prozę interesu do wyżyn, tak pełnych tajemniczości.

Tern samem udowodnionem jest twierdzenie, iż istoty interesu nie stanowią wyłącznie pieniądze. One są tylko łupiną, a ziarno spoczywa wewnątrz. To ziarno oceniać trzeba wedle tego, jak rozwijają

http://rcm.org Dl