page0245

235

chętnego ciała, w które najwyższy Budowniczy tyle włożył artyzmu i piękna. Obowiązkiem jego nie dopuszczać błędów, tych przyćmień promiennego umysłu, który nosi na sobie znamię oblicza Boskiego; nie wydawać tyranii namiętności tej woli, której rodzimą jest cnota ozdobą; nie nadużywać zbliżenia swego do bliźnich, dla skażenia ich lub siebie samego. Nareszcie chronić się od krwawego wyrzutu, który Prorok czyni człowiekowi, co zapomina o swojej wielkości i piękności: „Człowiek gdy we czci był, nie rozumiał: przyrównany jest zwierzętom b^zrozumnym i stał się im podobny¹*.¹)

Jest człowiek większym nad przestworza ; niechaj usiłuje stać się godnym do objęcia ich kiedyś w posiadanie, ja<*ie mu Stwórca obiecuje; jest trwalszym, niż czas, niech z niego korzysta dla wysłużenia sobie nieśmiertelności, to jest nie-zamąconej szczęśliwości na wieki wiekuiste; jest panem stworzeń — niechaj ich nie gwałci, jak mówi wielki Apostoł, używaniem do nasycenia żądz nieprawych i odwracaniem ich od ostatecznego celu, dla którego zostały stworzone. One, jak mówi Apostoł, dążą do Boga ; niechaj nie hamuje ich polotu, pogrążając je w nienasyconą otchłań niezdrowych i nieetycznych swoich pragnień; ale raczej mech korzysta z swej zwierzchniczej nad niemi władzy, by cel ich w religijności jego znalazł swe uwieńczenie.

Koniec.

>) Ps 48.

http://rcin.org.pl