page0251

251

z pośrednictwa płynących. W ten sposób zdobył zupełne zaufanie podejrzliwego księcia, któiy bez rady owego ministra niczego nie robił.

Ponieważ Anglia za owych żołnierzy płaciła wekslami, nie chcąc się w czasach wojennych pozbywać złota z kas państwowych, przeto zadaniem Rothschilda była sprzedaż weksli kupcom angielskim, by uzyskać za nie jak największą gotówkę. Partye tych weksli szły w krocie tysięcy funtów szterlingów. Jeżeli zatem biorąc je od księcia taniej, mógł na każdym zyskać kilka procent, zyski jego były już ogromne. Jeszcze większe dochody ciągnął Majer Amszel z pośrednictwa w licznych pożyczkach dla krajów i państewek niemieckich. Były to bowiem czasy ciągłych, a nieszczęśliwych wojen, któremi te kraje pustoszył Napoleon I.

Po dziesięciu latach takiej działalności pokazało się, iż Rothschild, wraz ze swoimi synami, uchodzący przedtem za skromnego pośrednika, jest już potężnym bankierem, który mógł dostarczać gotówki, idącej w miliony.

Do tego, już wielkiego powodzenia, przyczyniło się w roku 1806 niezmiernie ryzykowne, ale szczęśliwie skończone przedsięwzięcie. Mianowicie, po bitwach pod Jeną i Auerstadt, wskutek których całe północne Niemcy zostały rzucone do stóp Napoleona, musiał chciwy książę Wilhelm uciekać przed armią zwycięską. Lecz cóż począć z nagromadzonymi skarbami? Otóż uważając, iż Rothschild ze wszystkich, którzy go otaczali, jest jeszcze najbardziej sprytny i godny zaufania, powierza mu książę do przecho-

http://rcin.org.pl