page0261

853

Seminaryja duchowne polskie — Seminolowie

Wileńska i Zamojska, a także szkoły katedralne były zarazem scminarjami, to jest takiemi instytutami, z których młodzież do stanu duchownego brano, dając jej świecenia, gdy się przy plebanach lub innych duchownych służby ołtarza wyuczyła. Dopiero kiedy sobór Trydencki nakazał zakładać osobne semi-narja dla nauki duchowieństw a, przy kościołach katedralnych, powstały u nas podobnie jak w innych katolickich krajach zakłady tego rodzaju. Pierwsze seminarjutii w Polsce, a może nawet i w całej Europie, założone zostało we Włocławku przy katerze Kujawskiej. Wkrótce bowiem po koncylium Tryden-ckiem, Stanisław Karnkowski natenczas biskup Kujawski, zweławszy synod do Włoclawica w r. 1568 postanowił zaraz otworzyć seminarjum. Z kolei powstawały przy katedrach biskupich jedno wcześniej drugie później, nieprędzej atoli jak w końcu XVI, a najwięcej w XVII wieku. Tak archidyecezyja Gnieźnieńska miała dwa seininarja, to jest Gnieźnieńskie założone pierwotnie w Kaliszu 1591 r., a przeniesione do Gniezna około 1686 i Łowickie, powstałe w roku 1689 W archidyecezyi Lwowskiej, było także dwa w samym Lwowie, jedno przy kościele katedralnym od końca XVI, a drugie pod zarządem XX. M.ssyo-narzy od pierwszej połowy XVIII. Ze wszystkich dyecezyj, Krakowska posiadała najwięcej seminarjów, bo aż sześć, to jest: trzy w samym Krakowie, główne na zamku od końca XVI, a dwa inne założone w XVIII wieku. Nadto jedno w Sandomierzu i jedno w Kielcach. Dyecezyja Poznańska miała trzy, to jest: w Poznaniu od połowy XVI wieku i dwa w Warszawie przy kościele S-go Jana założone w r. 1688, i przy kościele S-go Krzyża 1677 r. W dyccezyi Płockiej dwa: w Pułtusku 1594 r. i w Płocku od początku XVIII wieku. W dy-ecezyi Warszawskiej kardynał Hozyjusz założył seminarjum w Brunsbergu r. 1579. W dyecezyi Łuckiej było cztery, to jest: w Ołyce, w Janowie od r. 1688, w Tykocinie i Węgrowie od 1718 roku; w Przemyślskiej jedno od roku 1690; w Zmujdzkiej w Worniach od r. 1581, w Wileńskiej od 1588 r.; w Chełmińskiej jedno od 1651 r.; w Chełmskiej dwa, w Zamościu i Krasnymstawie, zkąd w- naszych czasach przeniesiono je do Lublina 1880 r. W dyecezyi Kamienieckiej jedno, w Inflantskiej założone w r. 1757, w Krasławiu istniejące do roku 1848, i (. d. Najnowsze seminarja są: Monilewskie od 1784 roku połączone z Mińskiem, zatożonemw₍ r. 1798; Augustowskie w Sejnach 1883: Tarnowskie w Galicyi od 1887 r.; Żytomierskie przeniesione z Łucka od r. 1840; Tiras-polskie od 1848 r. i t. d.    F. )L S.

Seminaryjum (Seminarium}, zakład przeznaczony do kształcenia duchownych i nauczycieli. O seminaryjach duchownych ob. artykuły poprzedzające; nauczycielskie bywają albo dla nauczycieli elementarnych, najczęściej zakłady w sobie zamknięte, nakształt tego, jaki u nas istniał dawniej w Łowiczu, później w Radzymin.e, albo dla kandydatów na nauczycieli wyższych zakładów naukowych, ustanowione przy uniwersytetach, zwykle w wydziałach filozoficznych (w Warszawskiej szkole głównej w wydziałach filologiczno-history-cznym i matematyczno-fizycznym.) W niemieckich uniwersytetach szczególnie seminaryja filologiczne, zwykle zostające pod kierunkiem pierwszorzędnych uczonych, nauce wielkie oddały zasługi.    _F. H. L.

Seminolowie, naród krajowców indyjańskich w Florydzie i w Indian-Ter-ritory, pierwotnie zamieszkały nad rzeką Choktawatczi w Georgii, gałęź pokoleń Choktaw-Muskogi i należący do związku Kriksów (ob. Creeks.') Skutkiem waśni między naczelnikami, pokolenie to rozdzieliło się, a r. 1750 jeden z tych naczelników, imieniem Sekoffi, udał się z licznym orszakiem na półwysep Florydy, gdzie zajął żyzny kraj Alachua. Byłto dzielny wojownik, zręczny i po-