page0267

259

Rosas — Aoacher

przeciw niemu występowało. Kiedy 12 Września 1849 zażądał władzy jeszcze bardziej nieograniczonej, wyszła na jaw niemożliwość utrzymania się na tak wymuszonem stanowisku, zwłaszcza gdy obok Anglii i Francyi także i Brazyiia wdała się w zawikłania stanów La Plata (ob. Rzeczpospolita argentyńska) Dnia 1. Sierp. 1841 brazylijski generał Caxias przeszedł granicę Uru-guaju, a tym czasem flota pod wodzą GrenselPa wpłynęła do Parany. Gubernator i generalny kapitan z Entre-Rios Justus Józef Urąuiza, znudzony zależnością od Rosas’a. wymówił mu posłuszeństwo i również wkroczył do Uruguay gdzie 12 Października 1851 generała i prezydenta Oribe sprzymierzonego z Rosas’em, do kapitulacyi i poddania się zmusił. Rozas tymczasem umiał się w Buenos-Ayres utrzymać i gdy Urąuiza z wojskiem sprzymierzonych w Styczniu 1852 r. przeszedł przez Parana, opuścił stolicę i sam objął naczelne dowództwo. Atoli bitwa stoczona pod Santos-Lugares w pobliżu Buenos-Ayree dnia 3 Lutego 1852 roku, do której zwycięzkiego rezultatu, znacznie przyczyniły się zwerbowane dla Brazylii niemieckie wojska, rozstrzygnęła nakoniec o losie dyktatora. Rosas przebrany za gaucha uciekł do Buenos-Ayres, a tu znowu przebrany za m«jtka wraz z dwiema córkami Manuelitą i Mercedes, tudzież dwoma synami Juanem i Manuelem schronił się na angielski okręt wojenny Locust, na którym dnia 26 Kwietnia 1852 r. przybył do Cork w Ir-landyi. Łaskawe przyjęcie, jakiego doznał od władz angielskich, w wielu niechęć wzbudziło. Niezmierny majątek Rosas’a z posiadłości wiejskich i trzód bydła złożony Urąuiza w Buenos-Ayres skonfiskował 4 Lutego 1852 r. na rzecz rządu tymczasowego. O Rozasie rozmaicie sądzono. Podczas gdy zwelennicy widzą w nim bohatera stojącego wyżej nawet jak Washington, inni słusznie mają go tylko za gaucha, najjaskrawiej odznaczającego się energią, chytrością, przebiegłością i okrucieństwem.

Roscelin (Jan), teolog ! filozof scholastyczny, przy końcu XI wieku miał być nauczycielem Abelarda, a sam był kanonikiem w Compiegne i pierwszy jak się zdaje, zastosował zasady nomiiializmu do dogmatu Trójcy. Twierdził że ponieważ idee ogólne, nie mają nic rzeczywistego za obrębem umysłu naszego, trzeba pojmować trzy osoby Trójcy, jako trzy rzeczy istniejące pojedyńczo (tres res per se). Obwiniony z tego powodu o hfcrezyję przez Anzelma z'Can-terbury, musiał odwołać swoje zdania na synodzie odbytym w Soissons r. 1092; ale nie przestawał ich wyznawać i głosić innych, przeciwnych wierze Wyjechał do Anglii: potem wygnany z tego kraju, wrócił do Fracyi i umarł r. 1120. nie pojednawszy się z Kościołem.

ROSCher (Wilhelm), znakomity ekonomista, ur. 21 Grudnia 1817r. w Hanno werze, gdzie ojciec jego, zasłużony w prawodawstwie hanowerskiem, a później w zrzuceniu jarzma francuzkiego, był pierwszym radzcą ministerstwa sprawiedliwości; kształcił się najprzód w gimnazyjum w^r rodzinnem swojem mieście potem w r. 1835—39 w Getyndze i Berlinie, gdzie na jego umysłowe rozwnięcie się szczególniej w płynęli Albrecht, Geryinus, O. Muller i Rankę. Habilitowany 1840 r. w Getyndze, w r. 1843 mianowany był profesorem nadzwyczajnym, a w r. 1844 profesorem zwyczajnym. W r. 1848 powołany został do Lipska. Odczyty jego dotyczą polityki, ekonomii politycznej, policyi, finansów, stastyki i historyi umiejętności politycznych. We względzie naukowym uważać go zawsze należy jako założyciela coraz większego wpływu nabierającej historycznej metody ekonomii narodowej. Dąży do tego aby wykazać, że państwo, a mianowicie gospodarstwo krajow^re, jest jedną stroną życia ludu. Lecz gdy jednę tylko stronę życia ludu gruntownie pojąć można, kiedy

17*