page0214

212

Salomon wpada w bałwochwalstwo, nieprzyjaciele, któryeb Bóg przeciw niemu pobudza. Śmierć tego monarchy ■ Rozdział królestwa Izraelskiego.

Salomon nie wytrwał ciągle w takiej mądrości boskiej. Porzucił ją zbytecznie powiększając liczbę zon swoich i pojmując w małżeństwo wiele cudzoziemek, które skusiły go do bałwochwalstwa. Bug obrażony niewdzięcznością króla, którego obsypał tylu dobrodziejstwy, pobudził przeciwko niemu wielu nieprzyjaciół, którzy zamieszali spokojność jego starości; a gdy Salomon ciągle trwał w zdrożnościacb swoich, rzekł mu Pan: „Ponieważ byłeś niewdzięcznym i wiarołomnym względem mnie, przeto poszarpię na. części twoje królestwo i oddam je jednemu ze sług twoich. Jednakże rozdziału tego nie spełnię za życia twojego, a to przez wzgląd na Dawida,^! sługę mojego; ale uczynię to, _tgdy królestwo zostawać będzie w ręku twojego syna.” Salomon umarł po czterdziestoletniem panowaniu, a Bóg ukarał go w osobie syna i następcy jego Roboama, przeciw któremu dziesięć z dwunastu pokoleń Izraelskich zbuntowało się. To odłączenie się nastąpiło z powodu niedorzecznej odpowiedzi, którą Roboam dał Izraelitom, gdy prosili o uwolnienie ich od nadzwyczajnych podatków, jakiem i ojciec jego obciążał ich. Monarcha ten chętniej dając ucho swoim dworakom, jak starym i mądrym¹ ministrom, na wspomnioną prośbę tak ludowi odpowiedział: „Najmniejszy mój palec jest grubszym, jak nim bylgrzbiet ojca mojego; on was bil rózgami, a ja będę was chłostał rózgą żelazną (co ma znaczyć: Jestem daleko mędrszym jak nim był mój ojciec, i będę jeszcze ostrzejszym od niego).