page0277

274

dopełniała miłosierdziem i poświęceniem swcjśm. Chwile, które on spędzał pod domową strzechą, były uroczystością w rodzinie. Wtedy jednoczyły się myśli małżonków na wspólne działanie ku ogólnemu pożytkowi.

Ona zapragnęła wznieść kościół w Janowie, on zaś nietylko że się nie sprzeciwił tym zamiarom pobożnym, ale później jeszcze drugi na jej pamiątkę we wsi Fradze dla Dominikanów wystawił; a kiedy następnie wojewoda widział konieczność zastawienia dóbr swych na potrzebę ojczyzny, kiedy sześćdziesiąt tysięcy oddał z własnej szkatuły, zacna żona pomnąc, że dla tej wspólnej matki ziemi najpierwsze są obowiązki, od najgwałtowniejszych potrzeb sobie ujęła, modląc się za ogólną pomyślność, zawsze słodka i kochająca, choć przy końcu niedługiego żywota-swe d dotknięta była rozlieznemi cierpieniami. Przechodziła choroby różne, a widząc, że już na siłach ustawać poczęła i że koniec niedaleki, prosiła o święte Sakramenta i nie było już dla niej milszej rozmowy jak o kochaniu Boga, o życiu przyszłem i o szczęściu błogosłav^rionych. Cisnąc do ust swych wizerunek ukrzyżowanego Zbawiciela, pożegnała czule męża, dzieci i dwór cały