page0031

21

twardym snem młodości i zdrowia. Biskup także zrobiwszy, jak to miał co dzień we zwyczaju, rachunek sumienia, poleciwszy duszę Bogy, jakby to imała być jego ostatnia godzina, zasnął spokojnym snem sprawiedliwego i nie obudził cię choć się groźne zbliżało niebezpieczeństwo; gdyż taka znać była wola Boga, który mu więcćj jak ziemskie szczęście, bo męczeńską koronę przeznaczył.

Zatętmały u wrót podwórza końskie kopyta, lecz nifct się nie obuddł. To Bieniasz brat kasztelana Wiskiego przybywa z poganami pojmać świątobliwego biskupa.

Ujęci suteini obietmcami, obdarowani i upojeni prusacy, przyrzekli, że nie będą mieć litości ¹ nie trudno im słowa dotrzymać; ich dłonie już nie raz we krw niewinnej się broczyły, a z przerażenia nigdv nie zadrżała dusza.

Podważyli siekierami wrota i zawiasy pękły, zostawując im wolne przejście. Już nie usiłując taić odgłosu swych kroki w do mieszkania wpadli. Zerwał się pachołek z posłania, a wystraszony szczękiem zbroi, staył się pod łóżko. To miał być świadek przydatny do dania wiadomości kto był sprawcą zbrodni. Minęli nie postrzegając go