page0358

350

Seymour

a najstarszy syn Edward księciem Somerset (ob.) i protektorem państwa. Prawnukiem tego ostatniego był Sir Edward Seymour słynny mówca i mąż stanu, który jako członek izby niższej w r. 1667, podniósł i przeprowadził oskarżenie lorda Ciarendon. W r. t673 obrano go prezesem (speaker), chociaż nie był wcale uczonym prawnikiem, co dotychczas stanowiło nieodzowny warunek osiągnięcia tej godności. Chociaż torys miał on udział w rewolucyi z r. 1688 i umarł bardzo sędziwy w r. 1707. Najstarszy syn jego był praojcem teraźniejszych książąt Somerset, drugi Pophatn Seymour dziedziczył rozległe irlandzkie posiadłości swojego stryja, hrabiego Conway, od czego nazywał się Seymour Conway. Poległ r. 1699 w pojedynku, a po nim odziedziczył jego tytuły brat Franciszek Seymour który w r. 1703 otrzymał tytuł lorda Conway i umarł d. 3 Lutego r. 1732. Drugi syn tego, Henryk Seymour Conway znakomity jenerał i mąż stanu, dowodził w r. 1761 wojskiem angielskiem w armii księcia Ferdynada Brunświckiego, był w r. 1765 sekretarzem stanu, i umarł w r. 1795 jako feldmarszałek; starszy, Franciszek Seymour Conway piastował również libzne waażne urzędy, był lordem namiestnikiem w Irlandyi i lordem wielkim szambelanem, w r. 1756 mirnowany został hrabią Hertford i umarł d. 11 Czerwca r. 1791 Franciszek Karol Seymour Conway, trzeci margrabia Hertforda urod. d. II Merca r. 1777, znany był najprzód pod nazwą hrabiego Yarmouth (do r. 1822) i cieszył się szczególnemi względami Jerzego IV. Posiadał on ducha, ale też i wszystkie występki szlachcica z ancien regime. Chociaż pan wielkiego majątku, odziedziczonego częścią po ojcu i matce, częścią nabytego przez zaślubienie Maryi Fagnani, naturalnej córki księbia Queensberry, nie odrzucał najnikczemniejszych środków wzbogacenia się. Mieszkał zwykle w Paryżu lub we Włoszech, gdzie otoczył się najwy— szukańszym zbytkiem. Boulwer miał z jego charakteru wziąć niektóre rysw do obrazu lorda Lilburn w swojej powieści Noc i Poranek. Umarł on 1 Marca r. 1842. Najstarszy syn jego, Ryszard Seymour Conway, czwarty margrabia Hertford, urd. d. 22 Lutego r. 1800 dał się poznać z zamiłowania sztuk, lord Henryk Seymour urod. d. 18 Stycznia r. 1805 a drugi jako lew towarzystwa paryzkiego. — Sir Jerzy Hamilton Seymour, znakomity dyplomatyk, jest synem lorda Jerzego Seymour a wnukiem pierwszego markiza Hertford. W roku 1797 urodzony, był w r. 1817 attache przy poselstwie angiel. w Hadze, otrzymał wr, 1819 posadę protokulisty w urzędzie «praw zagranicznych i wro-ku 1822 towarzyszył księciu Wellingtonowi na kongres do Werony. W Listopadzie r. 1823 udał się do Frankfurtu jako sekretarz legacyi, zkąd w roku 1826 do Stuttgartu a w r. 1828 do Berlina był przeniesiony. W r. 1829 mianowany został radzcą poselstwa w Konstantynopolu, gdzie nabrał wielkiej znajomości spraw Wschodu. Potem od r. 1831 urzędował jako poseł we Flo-rencyi, od Kwietnia r. 1836, w tym samym charakterze pozostawał w Bruxelli, gdzie miał udział we wszystkich układach załatwiających sporną kwestyę bel-gijsko-holenderską, aż do zawarcia traktatu w r. 1842. W r. 1846 przeniesiony do Lizbony, pomimo pomocy, jaką Anglijn rządowi portugalskiemu dla uśmierzenia powstnaia w Oporto udzielić kazała, przekonał się że nie przeprowadzi jego żądań z korzyścią dla handlu angielskiego i przez to z gabinetem CabraPa pozostawał w naprężonych stosunkach, skutkiem czego odwołany zo- ■ stał w Styczniu r. 1851. Gdy wkrótce potem wybuchła rewolucyja w Portugalii, która sprowadziła upadek gabinetu i ucieczkę CabraPa, Scymura niesłusznie obwiniano, że on ją wywołał. Otrzymał następnie ważną posadę posła w Petersburgu, gdzie miał osobiste umowy z cesarzem Mikołajem które potem