IDEA ŻYCIA. 387
wzorem twórczym i bytodajnym, jest jednak istność pewna, z którą dusza każda nierozerwalnie połączona jest, idea życia. Ona właśnie sprawia, że dusze pokrewne są ideom, bo te także i wszystkie razem i każda z osobna, najściślej z życiem zjednoczone są. »Czyż na Jowisza łatwo damy wmówić w siebie, że byt rzeczywisty doprawdy nie posiada ruchu, ani życia, ani duszy, ani rozumu*, pyta Platon, a zaraz potem wykłada obszernie, że wszystkie te przymioty znajdować się muszą w każdym bycie, t. j. w każdej idei J). Podobnież świat odwiecznych idei nazwany w Timeuszu »jeste-stwem żywem i umysłowem*, na wzór którego ułożony został świat widzialny 2).
Zupełnie w taki sam sposób duszy właściwe jest pojęcie życia, ona z niem nigdy nie może się rozłączyć 3). Co więcej 1 życie tak jest nieodstępnym towarzyszem duszy, że bez niej zgoła objawiać się nie może. Jeżeli żyją idee, to dla tego, że mają udział w duszy, a przez nią w życiu; jeżeli obdarzone są rozumem, to zapomocą duszy 4). A w świecie doczesnym wszystko, co żyje, musi mieć duszę. Jestestwo żywe nie dla tego żyje, że ma wprost udział w idei życia, lecz posiada duszę, która dla niego źródłem jest życia, sama zaś i była i zawsze będzie życiem, ani bez niego być nie może 5),
Takie wyjątkowe stanowisko duszy nie dozwalało ściśle określić jej istoty. Jest to widocznem tam zwłaszcza, gdzie Platon usiłował być dokładnym. Gdy w Fedonie (p. 78 b) zastanawia się nad
’) Sopli. p. 248 e sq. Można także porównać Phaedo, p. 80 b; Resp X. p. 611 c.
ł) T im. p. 39 e : xtT> teXe'co xat vorjToi £uxo. Poprzednio (p. 3 o c sq.) myśl ta wyłożona obszernie.
3) Porów. P h a e d. p. io5 c : » Odpowiedz tedy, przez co ciało, gdy weń wnijdzie, stanie się żyjącem?— Przez duszę, odparł! — Czyż tak zawsze się dzieje? — Nie może być inaczej, odrzekł. — Dusza zatem, cokolwiek opanuje, zawsze przybywa do niego, wnosząc życie ? — Z tern zaiste przybywa. — A czy jest co przeciwnego życiu, lub też nie jest ? — Jest, odpowiedział. Co takiego ? — Śmierć! — Zatem dusza nigdy nie przyjmie w siebie nic przeciwnego temu, co przynosi sama, jakeśmy się zgodzili poprzednio 1 — Na to Cebes : Doprawdy, tak być musi*.
Zob. tamże jeszcze p. 106 d—e.
4) Zob. miejsce już przytoczone z S o p h. p. 248 e sq., gdzie Platon twierdzi, że idee prawdziwe (to 7ravT£Xw; ov) nie tylko mieć muszą życie i rozum, lecz mieć je muszą za pomocą duszy, lv
#) Zob. miejsce przytoczone z Fedona pod przyp. 3. Porówn. także str. 3Ó3 tego tomu.