page0461

453

Slgalon—Sigonotta

szych utworów jego należą: Kurtyzana (r. 1822), obecnie w Luwrze; Lohusta (r. 1824), w galeryi Laffitte; Umierający s. Hieronim (r. 1831), w Luwrze; Atadra (r. 1827), w muzeum w Nantes; Góra Kalmary ja, w Nismes. W Rzymie razem ze swoim przyjacielem Souchon malował ową sławną kopię Sądu ostatecznego, Michała Anioła, która obecnie przechowuje się w szkole sztuk pięknych w Paryżu i zmarł po jej wykończeniu roku 1836. Pracował sumiennie i powoli, dla tego też robót jego niewiele; wszystkie odznaczają się głęboką powagą, prawdą i oryginalnością samoistną pomiędzy klassy-cznoścuj i szkołą romantyczną.    F. H. L.

Sigeiim, przylądek trojański w Azyi Mniejszej, oraz miasto tegoż nazwiska, w pobliżu dzisiejszej wsi Jeniszer, gdzie według podania Achilles i Patroklus polegli. Sławnym jest tak nazwany nadpis sigejski, tablica marmurowa odkryta na początku zeszłego wieku, z tym samym napisem w dwóch narzeczach.    F. //. L.

Sigmaringen, regencyja państwa Pruskiego, utworzona r. 1853 z odstąpionych Prusom w r. 1850 księztw Honenzollern-Sigmaringen i Hohenzollern-Hechingen, pod zarządem prezesa głównego prowincyj Nadreńskich zostająca, jakkolwiek z powodu odosobnionego położenia geograficznego i dziejowego, samodzielną poniekąd stanowi prowincyję. W r. 1852 regencyja ta na mil kw. 21% rozległości liczyła około 66,000 ludności, pod duchowną juryzdyk-cyją arcybiskupa Freiburgu (w Badeńskiem) zostającej. Miasto główne Sigmaringen, dawniej stolica książąt t. n. i kraju górnego, dziś siedziba władz pruskich, leży nad Dunajem, ma farę katolicką, zamek z galeryją obrazów, biblijotekę i t. d. i liczy około 3,000 mieszkańców. O pół mili na południe leży zameczek myśliwski Josephslust. Wieś Sigmaringen z 1000 mieszkańcami, leży przy ujściu rz. Laucharfy do Dunaju i posiada wielkie piece, huty i hamernie.

Signach, miasto powiatowe gubernii Tyfliskiej (w kraju Kaukazkim), odległe o 12⁴/₇ mil od miasta gubernijalnego Tyfiisu. Liczba mieszkańców jego wynosi 9,000 głów płci obojga (w r. 1863)    J. Sa..

Signorelli (Łukasz), jeden z najznakomitszych malarzy XV stulecia, epokę poniekąd w dziejach malarstwa włoskiego stanowiący, ur. r. 1439 w Cortona, był uczniem Piotra del Borgo, z którym czas jakiś wspólnie pracował w Arezzo, przecież z prac jego młodzieńczych nic w tern mieście nie pozostało. Z obrazów zaś jego malowanych w Perugi, jeden tylko tamże się dziś znajduje. Signorelli skupił niejako w sobie jak w ognisku, rozliczne usiłowania i kierunki malarzy florenckich, dążących do odtworzenia natury wedle idealistycznych pojęć. Wpośród malarzy którzy pracowali nad kaplicą" Syxtyńską w Rzymie zajmuje on jedno z miejsc najznakomitszych. Najpiękniej atoli rozwinął on swą właściwość w pełnych zalet freskach, jakie wraz ze swymi uczniami wykonai r. 1499 w kaplicy Madonny przy katedrze w Orvietto. Przedstawił on tu dzień Sądu ostatecznego; są to kompozycyje namiętnie poruszonych i silnie umysł wstrząsających postaci nagich, wprawdzie surowo, ale dosadnie i szlachetnie narysowanych i pełnych wewnętrznego życia. Pod względem swobody i mocy stylu, na równi niemal stoi on z poprzednikiem swym Michałem Aniołem Buonarotti. Z obrazów przenośnych jego pędzla mała tylko liczba zachowała się dotąd; najlepsze znajdują się po galeryjach Florencji, a kilka nader charakterystycznych posiada muzeum w Berlinie.

Sigonotta, kapłani u starych pogańskich Prussów, głównie przywiązani do boga Atrimpa lub Gardoeldija i zamieszkiwali wyłącznie Pomorze. Kiedy