page0041

VI. SEMICI AKKADYJSCY

(DO 1184 PRZED CHR.)

Podczas gdy Sumerowie zajmowali południowy Sinear, mieszkali semiccy Akkadowie w północnej części kraju, nad Eufratem.

1.    AKKADOWIE zbudowali szereg miast, jak np. Sippara (=Abu Habba), siedzibę bożka słońca Samasa (ryc. 25), głównego swego bóstwa. Niedaleko Sippary wybudował Sargon I, założyciel państwa akkadyjskiego, swą stolicę Akkad (Agade), w której jako bogini królowała Istar z tytułem Anunit. Także i Sin, bożek księżyca, cieszył się czcią Akkadów; w późniejszych nieco czasach Nebo (ryc. 24), bożek proroków, odbierał cześć w Bor-sippie a Marduka (ryc. 26), czczono w Babilonie. Imieniem Bel (=pan) oznaczano wogóle bóstwo. Także i bóstwa Sumerów przejęli Akkadowie; zmienili tylko ich nazwy, a częściowo i charakter.

Podobnie ma się rzecz z całą kulturą Akkadów. Przejęli ją wprawdzie wraz z pismem od Sumerów, ale nie na ślepo; owszem już w krótkim czasie udoskonalili ją, wlewając w nią nowego ducha. Zachowali przytem swój odrębny strój, swój sposób walki w pojedynkę, na łuki i oszczepy. Z biegiem czasu zdołali nawet zsemityzować Sumerów, swych panów.

2.    Założycielem państwa Akfkadów (2775—2600) jest:

SARGON I (Śarrukin) z Agady. On to w r. 2775 pokonał Lugalzag-

gisi, władcę Sumerów, i zagarnął godność króla z Kiś dla siebie, dając początek pierwszej dynastji z Akkad (2775—2575). Dzielny ten wojownik pokonał nadto Elamitów nad zatoką perską, semickich Subartu nad średnim Eufratem, Amorytów w środkowej Syrji, dotarł nawet do morza Śródziemnego (w północnej Syrji), do Azji Mniejszej i Cypru, — i przybrał tytuł „pana czterech części świata“, — tytuł, który odtąd był marzeniem każdego władcy Babilonji. Nieco wcześniej niż Sargon I (bo około 2840) także i królowie IV dynastji egipskiej rozciągnęli swą władzę nad Palestyną i Fenicją, tak że granice tych dwóch państw musiały się w Syrji ze sobą stykać. O walkach

http://rcin.org. p!