scandjvutmp13b01

292 Zajęcia.

właściwiej jest, by dziecko w tym czasie rysowało kredą na dużej tablicy ściennej, posługując się obiema rękami.

W miarę rozwoju spostrzegawczości, dziecko usiłuje nadać swoim rysunkom jakiś kształt; zaczyna rysować celowo, lecz odtwarza przedmioty nie z natury, lecz z wyobraźni. Gdy wyobrażenia jego stają się coraz dokładniejsze, równolegle doskonalą się jego rysunki. Dzieci chętnie rysują przy każdej sposobności, najczęściej na temat dowolnie przez nie obrany. Rysują również, jeżeli chodzi o zilustrowanie jakiejś rozmowy, opowiadania, wrażenia ze spaceru.

Np. Przyszła zima, a z nią przyleciał do nas gil (dzieci rysują ptaszka szkicowo, mogą być tylko dwa skrzydła z czerwoną kropką), a że był głodny, więc zaczął rozglądać się za pożywieniem. Poleciał do ogrodu, drzew tam było dużo, (rysują drzewa), szukał długo, aż wkońcu zobaczył zdaleka drzewko, na którem wisiało grono czerwonej jarzębiny (rysują jarzębinę) i t. d. Czasem wychowawczyni jednocześnie rysuje na tablicy, zaznaczając przytem, że dzieci niekoniecznie muszą kopjować, mogą rysować inaczej, może każde drzewko być inne, jak to jest w lesie. Jakikolwiek będzie rysunek dziecka, nie należy poprawiać, najwyżej zwrócić uwagę na pewne niedokładności, na brak pewnych części, na ich proporcje.

Dzieciom mało zdolnym możemy pokazać, jak mają pokonać pewne trudności.

Mając pierwszy raz w ręku kredki kolorowe, dzieci zaczynają najczęściej używać niewłaściwie, nadając przedmiotom nieodpowiednie barwy: np. dom malują na zielono, dach na różowo, a kota na niebiesko i t. p. W tym razie wychowawczyni poleca dziecku, aby się bliżej przyjrzało owym przedmiotom i pomalowało na kolor właściwy,