scandjvutmp14901

320

Grecy na Archipelagu, podług świadectwa Sonniniego. Ale mówią, ze dla nieuchybienia temu zwyczajowi, dziewice wynalazły sposób, którym zawsze potrafią dać świadectwo swój niewinności, mały rybi, krwią napełniony pęcherzyk, otwierać się ma, gdy potrzeba (1).

Z tem wszystkićm pewna, ze kobióta mocnićj przywiązuje się do mężczyzny, który piórwszy dał jój lekcyją miłosnćj roskoszy, i ze stąd wierniejszą bywa dla niego żoną; jednakowoż w Madagaskarze, w wielu miejscach w Afryce,|w wyższej Azyi, a nawet u niektórych dzikich w Peru, tak mało cenią zalety dziewictwa i nietykalność jego znaku, iż uważają za poniżający obowiązek odbierania dziewicom tego zaszczytu, i że najwięcój doświadczone kobiety największą tam mają wartość. Kauarowie w^f Goa do dziś dnia jeszcze ofiarują pierwiastki swych córek bożyszczu lingam czyli p/ial-lus lub jego sługom.

Według dawnych obrządków religii katolickiój, można było zawierać śluby małżeńskie w każdym czasie, ale nie wolno było dopełniać jego obowiązków, co do łoża, w wielki post i podczas adwentu, jak o tem mówi kanon koncylijum elwirskiego i ś-ty Tomasz (2). Następujące wiersze zawierają, według Gersona, uświęcone prawa dla wstrzemięźliwości w obowiązkach małżeńskich:

Festa, saccrąae locus, jejunia, raenstrun, partus;

Peccas; bis pecas, reddis ąuandotjue licentcr.

Ktoby się poważył nawiedzić swą żonę w niedzielę, obawiać się miał ujrzenia potwornego, trędow atego, garbatego i t. d. potomstwa (3). Kościół nie dozwalał prawnych związków małżeńskich przez czas adwentu aż do oktawy trzech króli, a od niedzieli starozapust-nój aż do przewodniój, ani w ciągu dwóch tygodni przed świętym Janem, oprócz innych dni postnych. I tak obowiązkiem było wstrzymywać się od obcowania z żoną na osin dni przed spowiedzią i kom-muniją (4). Dobrze jest pomodlić się przed przystąpieniem do sprawy, mówił Wasseliu, opat leodyński (5) Godfryd de Beaulieu, spowiednik

(!) Odpływ miesięczny osłabia i rozprzęga błonkę hymena a najniewinniejszych dziewic, co może rzucić na nie pozór skazy, według Gellera, Manet pinaeani, Rostock, 1762.

(2) Dist. 32, qnaeit. I. «rt. 5, qu. 4.

(3) Grzegórz de Tours, De miracul. eaneti Martini. I. II, c. XXIV.

(4)    Gratian, Decret. 111, part. de conier., dist. 11. e. XXI-

(5)    Epistoła ud Florinum abbat. t. I, analtcp. 339.