153
Mniej słusznie utrzymywali niektórzy, że głód a nareszcie obżarstwo wspierają ten haniebny zwyczaj; są przecież i za tą stroną godne wiary świadectwa. Wielu kannibalów okazali większy gust do ludzkiego ciała niż do mięsa zwierząt. Wszyscy odrzucają mięso ludzi zmarłych z przyczyny choroby, szczególniej zaś lubią mięso młodzieńców i kobiet lub dziewcząt. Mówią że Karaibow ie wolą mięso ludzi białych niż Murzynów, raczćj Anglików, jako delikatniejsze od mięsa Fraucuzów (I). Według ich gustu podeszwy nóg i dłonie rąk, dla mnóstwa znajdujących się w nich ścięgn, najlepszym są przysmakiem: tak utrzymują Battowie na wyspie Summatrze i Flo-rydanie. Wielu Kannibalów ubiegać się mają szczególniej za mięsem ludzkieiu, kiedy go raz skosztują. Szczególuićj pod tym względem żarłoczni są Abiponowie w Brazylii, Chiryguanie w Peru, i ci tuczyć mają swych nieprzyjaciół przed pożarciem ich. Toż samo powiadają o Zuakinach w Afryce, o Gallasach, o Anzykach w Loango u których nawet mają być jatki mięsa ludzkiego, jeżeli dać można w tćj mierze, wiarę niektórym podróżnym. Zresztą niektórzy ludzie do tego stopnia posunęli swoje obżarstwo i ciekaw ość, iż zachciało się im kosztować smaku ciała ludzkiego, w Rzymie za cZa sów cesarza Kommoda. Roku 17S3 ukarano śmiercią wielu cyganów za ludożerstwo (2). Leonard Fioraveuti mniemał że ludożerstwo zrodziło chorobę syfiliczną, za tą oplniją poszedł Bakon We-rulamski, a zabijał ją potćm zwycięsko Astruc.
Wszakże wielu podróżnych, jako to Jan Atkins (3), a nade-wszystko Will. Dampier, zapewniają że nigdy się im nie zdarzyło widzićć tego barbarzyńskiego zwyczaju we wszystkich ich podróżach: jednakże jest tyle nowych i pewnych świadectw, iż nie można teraz wątpić o nim. A nawet nie masz narodu któryby początkowo nie był podobny do Kannibalów: takiemi byli nasi przodkowie. Dowiódł tego Pelloutier co do Gallów (4), a Clurerius co do Germanów. Ustawy Karola W. przepisują kary na tę zbroduią, dosyć pospolitą między ludźmi, których uważano za czarnoksiężników.
(1) Labat, voyag. americ. etc.
(2) Greilmann, Hist. des Boheiniens, trąd. fr ; Pari*, 1811, in 8.
(3) Voyage of Ouinea, BrasiJ, and tcest lndiet; 1787 London, p. 148.
(4) Hist. des Celtes et des Gaulois, Paris, 1771 t. I. p. 23.
Virej9 Hist, Nat, T, II,
20