scandjvutmpea01

Kształcenie zmysłu równowagi. 215

Gdy chodzi o długość, — z początku dziecko samo służy za jednostkę miary: porównywa ją z długością stopy, ręki i t. p., później dopiero użyje sznurka, metra.

Do mierzenia ciężaru można użyć jakiejś miary umówionej np. woreczka, napełnionego fasolą i dopiero dzieci starsze zapoznajemy z kilogramem i półkilogramem np. przy ważeniu owoców, ziemniaków i t. p.

Do ćwiczenia praktycznego w rachunkach przyczynia się zabawa w sklepik, w którym dzieci mogą kupować, sprzedawać, mierzyć, ważyć.

Jako pieniędzy, dzieci używają krążków w dwóch kolorach, np. większy krążek czerwony oznacza 2 gr., niebieski dwa razy mniejszy — będzie oznaczał 1 grosz.

Przy mierzeniu mleka, piasku, łatwo zapozna się dziecko z litrem i półlitrem.

Jednocześnie staramy się przekonać dziecko, że mierzenie jest celowe, dając przykłady z życia.

By zapoznać się z liczbami, dziecko na początku musi nabrać doświadczenia w odróżnianiu: a) obecności i nieobecności (nic i coś); b) nic, trochę, dużo; c) nic, jeden, kilka. Potem dopiero zbada kolejno każdą liczbę, przerobi wszelkie możliwe doświadczenia z budową i rozłożeniem.

Dzieci małe (od 3 do 5 lat) mogą przyswoić sobie liczbę 3, starsze (5—7) sięgają do 8 i do 10.

Dajemy cykl ćwiczeń spostrzegawczości i rachunkowych, które rozwinięte, lub zmodyfikowane posłużą wychowawczyni jako materjał do zajęć z dziećmi.

(Nic i coś). Obecność i nieobecność.

A) Przynieść koszyczki, pudełko, woreczki i t. p. Dzieci mają jedne z nich zapełnić różnemi drobnemi przedmio-