scandjvutmpec01

Kształcenie zmysłu równowagi. 217

Przełóżcie tak piłki, lalki, kasztany... by w pudełku, gdzie był jeden kasztan, ołówek... było wiele i odwrotnie.

d) Wymienić, czego w pokoju jest jedno, a czego wiele? (jeden piec, a wiele okien; jeden stół duży, a wiele małych).

W rezultacie podobnych ćwiczeń dziecko zauważy, jaki stosunek zachodzi pomiędzy jeden a wiele i nie omieszka spostrzec, że skoro się połączy jednostka z drugą jednostką tego samego rodzaju — otrzyma wiele.

Nic, jeden i kilka (zabawa w niespodziankę).

Podczas nieobecności dzieci poustawiamy na stoliku każdego z nich po trzy małe jednakowe pudełka (od zapałek, papierosów i t. p.). W jednem z tych pudełek nic nie będzie; w drugiem — jeden jakiś przedmiot, w trzeciem będzie więcej: 4, 5, 6 jakichś drobnych przedmiotów — kamyki, guziki, perełki, patyczki i t. p.

Wchodząc do klasy, dzieci znajdują na stole pudełka, których nie powinny otwierać, ale zważyć w ręku lub prędko poruszać, by różnica ciężaru lub szmeru doprowadziła je do wywnioskowania, że w jednem pudełku niema nic, w dwóch innych jest coś, ale w jednem jest więcej przedmiotów, niż w drugiem.

Gdy następnie dzieci otworzą pudełka, potwierdzą wskazówki, które dały dotyk i słuch.

W ten sposób, dając podobne przykłady, dziecko nabierze pojęcia, co to jest nic, co jest jeden, a co kilka przedmiotów.

Odwzorowywanie tej samej liczby przedmiotów.

Do powyższego celu służą następujące ćwiczenia:

1. Należy mieć dwa pudełka: jedno z nich zawierać będzie pewną ilość drobnych przedmiotów, jak żołędzie, ka-